"Bırak Sikeyim Bırakmanı Söyledim!!"
"Üzgünüm diyene kadar olmaz!!"
"Milyon yıl geçse de olmaz!!"
"O zaman ben de seni çözmüyorum."
"Ama ben işemek istiyorum!!"
"O zaman lanet pantolonuna işe Park Jimin. Özür dileyene kadar gitmene izin vermeyeceğim...
Yorum yapmayı unutmayın yoksa diğer bölüm geç gelir 😊 oy vermeyi de unutmayın ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook kapıyı içeriden kapattı ve hiçbir şey olmamış gibi yatakta bağdaş kurmuş oturan kocasına sırtı dönükken iç geçirdi.
Jungkook arkasını döndü ve Jimin kaşlarını kaldırarak ona sırıttı.
"Ne? Beni yine öpecek misin? Yoksa bu sefer şaplak mı atacaksın?" Jimin gözlerini devirerek sordu.
"Bugün yaptığın şey Jimin, kabul edilemezdi." Jungkook kollarını göğsünde kavuşturarak konuştu. "Kardeşimden özür dilemeni istiyorum."
"Öncelikle." Jimin işaret parmağıyla Jungkook'u göstererek, "1: Park Jimin kimseden özür dilemez. İkincisi: O senin kardeşin değil. O, ailenin satın aldığı Busan'lı bir yetim. Tekrar ediyorum, senin ailen onu satın aldı, kendi ailesi ise onu para için sattı."dedi Jimin ve omuz silkti.
Jungkook ona ifadesiz bir bakış attı ve üzerindeki ceketi çıkardı. Şimdi üzerinde düğmeli beyaz bir gömlek vardı. Hala Jimin'le göz temasını sürdürüyordu ve kol düğmelerini açıp kollarını dirseklerine kadar geriye çekti.
Jimin kabul etmek istemiyordu ama Jungkook seksi görünüyordu. Damarlarının patlamasıyla(belirgin hale gelmsi yani) gerçekten çok seksiydi.
"Ve..." Jimin dikkatini dağıtmak için boğazını temizledi. "Bilgi almak için kendi yöntemlerim var. Kim Taehyung, Busan'daki Aziz Marcus Yetimhanesi'nden. O yetimhane, onun ailesi gibi fakir insanların bebeklerini para karşılığında sattığı ve senin ailen gibi zengin insanların onları satın aldığı bir yer olarak biliniyor. Yasal değil ama oluyor." Jimin omuz silkti, "Ve senin ailen gibi insanlar itibarlarının zedelenmesini istemedikleri için bunu bir sır olarak saklıyorlar. " dedi Jimin ve Jungkook alay etti.
"Ama neye şaşırıyorum biliyor musun? Ailen de o kadar zengin değil, peki oradan bir bebek almayı nasıl başardılar? Siz orta halli bir aileden geliyorsunuz, değil mi?" Jimin iğrenmiş bir bakışla, "Peki, o pisliği satın almayı nasıl başardınız?" dedi.
Jungkook ona ters ters baktı ama yine de sessiz kaldı.
"Evini falan mı sattın?" Jimin kıs kıs güldü ve başını salladı. "Üzgün insanlar, üzgün yoksulluk. "dedi Jimin ve alaycı bir şekilde dilini şaklattı.
"Bitti mi?" Jungkook sonunda sordu ve Jimin gözlerini devirdi.
"Annem de o yetimhanedendi. Ancak hiçbir zaman evlat edinilmemiş ve nihayet 18 yaşında oradan ayrılmak zorunda kalmış. Bu yüzden kendi oğluna sahip olduktan sonra bile oradaki çocuklardan en azından birine mutlu bir aile vermek istedi. Aslında tüm yetimhaneye sahip olmak istiyordu, böylece o çocuklar çocukluğunda yaşadığı yalnızlıkla yüzleşmek zorunda kalmayacaklardı. Ama hiçbir zaman yeterli paramız olmadı. Sadece 7 yıl önce, yıllar boyunca biriktirdiğimiz parayla en azından bir çocuğa iyi bir hayat verebilecek kadar paramız oldu. İşte o zaman Tae'yi bulduk."dedi Jungkook bu anıyı hatırlayınca gülümsedi.
