"Bırak Sikeyim Bırakmanı Söyledim!!"
"Üzgünüm diyene kadar olmaz!!"
"Milyon yıl geçse de olmaz!!"
"O zaman ben de seni çözmüyorum."
"Ama ben işemek istiyorum!!"
"O zaman lanet pantolonuna işe Park Jimin. Özür dileyene kadar gitmene izin vermeyeceğim...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın ki bir sonraki bölüm erken gelsin 💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook az önce olanları düşünürken bir yandan da hazır erişte tenceresini karıştırıyordu.
Fark ettiği bir şey varsa, o da Jimin'le ne zaman nazikçe ve kibarca konuşsa, Jimin'in onu dinlemeye ve ne söylemeye çalıştığını anlamaya daha yatkın olduğuydu. Az önce olduğu gibi, Jungkook sarılmaktan vazgeçip Jimin'in yüzünü nazikçe avuçladığında ve gidip onlara yiyecek bir şeyler hazırlayacağını söylediğinde, Jimin sadece utangaçça gülümsemiş ve başını sallayarak battaniyeye şirin bir şekilde sarılmıştı.
Jungkook bu anıyı hatırlayarak gülümsedi. Kesin olan bir şey vardı ki, Jungkook kocasına neler olduğunu gerçekten öğrenmek istiyorsa, onunla mümkün olduğunca nazik bir şekilde konuşması gerekiyordu. Çünkü Jungkook'un ona karşı nazik olması Jimin'in zayıf noktasıydı.
Erişteler hazır olduğunda, Jungkook büyük kaseyi aldı ve odaya doğru ilerledi. İçeri girdiğinde, Jimin'e kocaman içten bir gülümseme verdi.
Jimin ona baktı ve utangaç bir şekilde gülümsemekten kendini alamadı, hala battaniyeye sarılmış bir şekilde oturuyordu.
"Cidden oradan çıkmıyor musun ?" Jungkook sanki bir çocukla konuşuyormuş gibi tatlı tatlı sordu.
Jimin başını şirin bir şekilde salladı ve Jungkook sonunda onu rahatlatmanın bir yolunu bulduğu için mutluydu.
"O zaman nasıl yiyeceksin?" Jungkook küçük bir gülümsemeyle sıcak erişteyi karıştırarak sordu.
Jimin ağzını bir çocuk gibi kocaman açmadan önce ona sadece göz kırptı.
Jungkook ona kıkırdadı ama yine de onu beslemeye başladı.
Yemeğin geri kalanında sessiz kaldılar ve bitirdiklerinde Jimin nihayet konuştu, "Sen... Beni gerçekten seviyor musun?" Jimin çekingen bir şekilde sordu ve Jungkook onu hemen orada saklamak istedi.
"Mhm..." Jungkook mırıldanarak Jimin'in dudaklarındaki fazla çorbayı sildi. "Neden soruyorsun?"
Jimin omuz silkti ve pencereden dışarı baktı. Güneş çoktan batıyordu, "Bilmiyorum. Hiç düşünmedim... aşkı?"
"Okuldayken hiç aşık olmadın mı?" Jungkook yarı merakla, yarı da tatlı sohbetlerine devam etmek için sordu.
Jimin ona baktı ve sanki bir şey düşünüyormuş gibi birkaç dakika hiçbir şey söylemedi, "Okula pek sık gitmedim. Gitmiş olsam bile, ben... Okulla ilgili hiçbir şey hatırlamıyorum." Dedi boş ve ifadesiz bir yüz ifadesiyle.
"Hiçbir şey hatırlamıyor musun? Öğretmenler, öğrenciler, okul binası, hiçbir şey yok mu?" dedi Jungkook sonunda kıkırdayıp gençle alay ederek. Ama Jimin gerçekten başını sallayınca kaşlarını çattı.
