"Bırak Sikeyim Bırakmanı Söyledim!!"
"Üzgünüm diyene kadar olmaz!!"
"Milyon yıl geçse de olmaz!!"
"O zaman ben de seni çözmüyorum."
"Ama ben işemek istiyorum!!"
"O zaman lanet pantolonuna işe Park Jimin. Özür dileyene kadar gitmene izin vermeyeceğim...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın ki bir sonraki bölüm erken gelsin 💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook odasına geri döndüğünde Jimin'i yatakta oturmuş, telefonunu karıştırırken buldu.
Jimin ona baktı ve telefonunu bir kenara bıraktı.
Jungkook küçük gülümsemesini bastırdı ve Jimin'in yanına oturmak için yatağın kenarına doğru ilerledi. Jimin'in elini nazikçe tuttu ve şaşırtıcı bir şekilde Jimin geri çekilmedi ve sadece ona baktı.
"Daha iyi." Jimin normal sesiyle söyledi ve Jungkook onun yumuşak kırılgan sesini şimdiden özlüyordu ama onu zorlamayacaktı.
"Bunu düşündüm."dedi Jimin ve Jungkook anlamayarak başını biraz eğdi. "Bizim hakkımızda. Bunu artık garip bulmuyorum. Sanırım birlikte koca olmamız konusunda sorunum yok." Jimin omuz silkti ve Jungkook ona sadece kıkırdadı.
"Vay canına. Gerçekten mi?" Diye sordu Jungkook.
"Yani evet. Öpücüğün hoşuma gitti ve zaten zenginsin, bu yüzden sorun olmamalı."
Jungkook gülümsedi ama sonra Jimin'in sözlerini işlediğinde kaşlarını çattı. "Bekle- Zengin mi? Zengin olmanın tüm bunlarla ne ilgisi var?" Dedi biraz kıkırdayarak.
"Zengin olmak en önemli şey Jungkook." Jimin onun sorusundan rahatsız olarak, "Zengin olmak her şeydir. Bu yüzden şimdi düğünümüzü sorun etmiyorum." Jimin başını sallayarak kıkırdadı, "Tanrım, bir an için sen beni öperken hissettiğim tüm o garip duygulardan çok korktum. Ama şimdi bunun arkasındaki nedeni biliyorum. Zengin olduğunu ve beni öpmenin artık iğrenç olmadığını biliyorum."
"İğrenç mi? Daha önce iğrenç miydi? " diye sordu Jungkook, şimdi güvensizlik içinde kıkırdayarak.
"Kesinlikle. Önceden bu kadar zengin değildin, değil mi? Babamın parasına sahip olduğuna göre, sanırım artık bir seviyen var." dedi Jimin ve ona küçük, neredeyse sırıtan bir gülümseme verdi.
Jungkook, "Öpüşmemizden hoşlandığını düşünmenin nedeni bu mu?" diye alay etti.
Jimin sadece omuz silkti ve başını salladı.
Jungkook da başıyla onayladı ve artık tek kelime etmeden ayağa kalktı.
"Nereye gidiyorsun?" Jimin şaşkınlıka sordu.
"Biraz işim var, döneceğim." Jungkook odadan çıkarken Jimin sadece omuz silkti ve tekrar telefonunu kullanmaya başladı.
[...]
"Buna inanabiliyor musun?! Para!!! Bu çocuk için önemli olan tek şey bu!!" Jungkook sinirli bir şekilde bağırırken Tae gözlerini ovuşturarak iç çekti.
