Bir balon aldım, rengi olabildiğine aldı. O balonu sıkı sıkı tuttum, benliğim ruhumdan kayıp gidecekmiş gibi, zayıf beyaz ipi idam ipi gibi parmaklarıma sardım. O balonu bırakmamalıydım, bırakırsam onun gidişinin ardından gözlerim su dökecekti.
Hay...
Küçük ve sadece fotoğraf çekip arama yapabildiğim telefonumu elime alarak Kaan'ı aradım. Üçüncü çalışta açtı. "Sen bana nazar değdirdin piçovski! Siktir git hayatımdan!" Telefonu yüzüne kapattıktan sonra kendimi sırtüstü yatağa attım.
Nefes almaya çalıştığımda alamadım. Lanet olsun! Şimdi de burnum tıkanmıştı! "Hasta olmaktan nefret ediyorum, nefret ediyorum, nefret ediyorum!"
Bir karar alıp hızla yataktan kalktığımda üzerimi sıkıca giyindim ve yurttan çıkış yaptım. Biraz dolaşmak iyi olabilirdi bence. Değil mi Tomris? Evet Tomris, harikasın!
Omzuma bir el dokunduğunda irkilerek çığlık attım. Arkama döndüğümde Ümit'in tüm yakışıklılığı ile bana gülümsediğini gördüm. Vicdansız piç, gülmesene öyle..."Bana bak bir seksen üç Ümit," dedim ve elimi kalbime götürdüm. Korkmuştum!
Lafımı kesti. "Öncelikle," dedi büyük ellerini omuzlarıma koyarak. "Boyum bir seksen üç değil, bir seksen sekiz. Kendi boyun kısa diye insanlarınkini de kısaltamazsın."
