SIMSIKI~zeyçağ

•yirmi altı•

Çağrı bir Zeynep'e bir fotoğrafa baktı. Gözlerinin dolduğunu hissedebiliyorum. Ne diyeceğini bile bilmiyordu. Birkaç kez ağzını kapatıp açtı. O konuşmadan Zeynep fotoğrafı indirip konuştu.

" T-tamam, unut gitsin tamam mı?"

Bir anda gözünden akan yaşı silip cümlesine devam etti.

" B-ben... Hastanede aldıramam ama bi-bir yer bulurum kürtaj yapan. Z-zaten istemeyeceğin gayet açıktı. Unut lütfen."

Sonra yutkunup ekledi.

" Eğer istiyorsan benden ayrılabilirsin."

Sonra gözünden bir damla yaş daha düştüğünde onu da hızla sildi. Çağrı onun söylediklerini yeni yeni idrak edebilmişti. Kaşlarını çattı.

" Sen ne diyorsun Zeynep ya! Ayrılabilirsin ne, saçma saçma konuşuyorsun!"

Sonra kaşları yeniden yumuşadı. Fotoğrafı aldı kızın elleri arasından. Fotoğrafa baktı. Gözlerini fotoğraftan ayırmadan sordu.

" Ne kadarlıkmış bebeğimiz?"

Zeynep onun dediği şey ile akan göz yaşlarını gülerek sildi.

" 11 hafta."

Çağrı kaşlarını çattı.

" 11 hafta mı? Bu... 2 buçuk, 3 ay kadar bir şey. Bu da... Senin bende kaldığın geceye denk geliyor sanırım."

Zeynep'e döndü.

" Babam haklıymış."

Zeynep kaşlarını çattı.

" Ne konuda?"

Çağrı fotoğraflara dönüp yanıtladı.

" Senin bende kalacağını öğrendiğinde karşı çıktı. Ona sadece film izleyeceğimizi söylediğimde zamanında annemle bir film izlediğini ve sonucunda benim olduğumdan bahsetti. "

Zeynep bir yandan ağlarken bir yandan güldü. Çağrı hızla iki gözünü sildiğinde Zeynep güldü.

" Ağlıyor musun?"

Çağrı omuz silkti.

" Sana ne kızım? Baba oluyorum ben. "

Sonra bir anda doğruldu.

" Oha, baba oluyorum lan! "

Hızla Zeynep'e döndü. Kollarını hızla ona sardığında Zeynep şaşkındı. Çağrı ondan uzaklaştıktan sonra dudaklarını birleştirdi. Geri çekildiğinde Çağrı iç çekip konuştu.

" Sen... Bu yüzden mi açmadın telefonlarımı?"

Zeynep kafa salladı.

" Gelmeseydim... Ne yapacaktın?"

" Oturup ağlayacaktım, ne yapacağım?"

" Hayır, bebek işini."

" Bilmiyorum. Ne hissettiğimi bile bilmiyordum. Doğurmak isteyip istemediğimi bile bilmiyordum. Hoş, şimdi de öyle annelik duygusuyla dolup taşmıyorum. Anne dedim... Çok garip."

" Bana söylemeden aldırsaydın eğer... Senden ayrılırdım."

" Söylemediğim için mi? "

" Gizlediğin için, beni yok saydığın için, fikrimi az da olsa umursamadığın. İstemiyorsan doğurmak zorunda değilsin. Biliyorsun, değil mi? "