SIMSIKI~zeyçağ

•otuz altı•

Zeynep'in hastaneye yatışının üzerinden 2 gün geçmişti. İlk gece Kader kalmıştı kızıyla, ertesi gün de Çağrı. Bu gece ise Ozan kalacaktı. Yani aralarında öyle kararlaştırmışlardı. Bebeğin sağlığı sıklıkla kontrol ediliyordu. O ağrı ve sancının sebebi ise tıbbi olmayan terimlerle karnının büyümeye başlamasından kaynaklıydı.

Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Ozan, kafeteryaya inmişti. Aslında Zeynep'e teklif ve ısrar etmişti ama o gelmek istemedi. Odasında sosyal medyada geziyordu. Bir anda karşısına bir yemek tarifi videosu çıktı. Videoyu seyretti sonuna kadar. Sonra videoyu kaydırdı ama birkaç video sonra geri o videoya döndü. Yeniden izledi. Gerçekten videoda tarifi verilen tavuklu salatadan yemek istiyordu. Düşündü. Videoyu bir anda Çağrı'ya yolladı. Sonra kaydırmaya devam etti. Çağrı'dan karşılık bir yanıt bekliyordu ama gelmiyordu. Düşünmemeye çalışarak diğer videolara baktı.

Çağrı, gece uykusundan bildirim sesiyle uyandı. Önce saate baktı. Saat tam 02:52 idi. Kaşlarını çattı yüzüne vuran telefon ışığından. Bildirime baktı. Zeynep'in bir video yolladığını gördüğünde yatakta doğruldu. Sırrını başlığa yasladı, gözünü kaşıdı ve bildirimi açtı. Videoyu seyretti. Güldü. Yataktan kalktı. Sonra geri oturdu. Sonra bir daha kalktı. Odadan çıktı.

Aradan yarım saatten biraz fazla bir süre geçmişti. Ozan hâlâ gelmemişti. Zeynep de uyumamıştı. Odadaki televizyondan bir film seyrediyordu. Işıklar kapalıydı, sadece televizyon aydınlatıyordu odayı. Birden odanın kapısı açıldı. Zeynep televizyondan gözünü ayırmadan konuştu.

" Ozan Bey, güya refakatçi diye koydular sizi. Odada durduğunuz mu var!"

Kucağına bırakılan saklama kabı ile başını kaldırdı.

" Çağrı..."

Çağrı yarı kapalı gözleriyle gülümsedi.

" Yaptım."

Zeynep şaşkınca ona bakıyordu.

" Sen neyle geldin buraya? Ayakta uyuyorsun. "

Çağrı esneyerek konuştu.

" Taksi, taksi. "

Zeynep güldü. Saklama kabına baktı. Çağrı'nın sesiyle ona döndü.

" Ben şu koltukta uyuyabilir miyim 2 dakika? İstersen giderim sonra."

Zeynep kaşlarını çattı.

" Hayır. "

Çağrı buruk bir tebessüm etti.

" Tamam, eve döneyim o zaman."

Sallana sallana döndüğünde Zeynep ona seslendi.

" Çağrı..."

Çağrı hızla ona döndü.

" Efendim. "

Zeynep biraz yana kayıp yatağa hafifçe vurdu.

" Burada yat, gel."

Çağrı küçük bir çocuk edasıyla sordu.