SIMSIKI~zeyçağ

•elli sekiz•

Çağrı, sabah yavaşça gözlerini araladı. Gece ilk defa bebekleri ile bir gün geçirdikleri için epey zorlanmışlardı. Çağrı, solunda yatan eşine döndüğünde gördüğü manzara ile gülümsedi. Kızları da yanlarında yatıyordu. İkisinin ortasında uyuyordu mışıl mışıl, Zeynep de elini onun karnına koymuştu. Bedenini onlara çevirdi. Kızına bakıp gülümsedi. Eşinin, kızının karnının üzerindeki eline koydu elini ağırlığını vermeden. Zeynep, irkilerek uyanıp kızını kendine doğru çekmek üzere bir hamle yaptığında Çağrı'nın olduğunu anlayıp rahat bir nefes aldı ve fısıldadı.

" Aklım çıktı."

Çağrı gülümsedi.

" Ne zaman getirdin kızımızı?"

Zeynep gülümsedi.

" Sabaha karşı da uyandı, sen uyanmayınca ben de ellemedim. Güneş de çıkıyordu. Aldım yanımıza."

" İyi yapmışsın."

Bebeğine döndü ve sessizce konuştu gülerek.

" Kızım, sen anne babanın arasında mı yattın? Güzelim benim, balım. Artık büyüsen de oynayabilsek. Biliyorum, 2 günlüksün henüz ama büyü ya kızım."

Zeynep kıkırdadı. Bebeğin bir dahaki uyanışına kadar yattılar. Bebek uyandığında önce onun ihtiyaçlarını giderdiler. Onu uyuttuktan sonra birlikte güzel bir kahvaltı yaptılar, birlikte vakit geçirdiler.

Aslında bebeğin ilk ayı tamamen bu şekilde geçmişti. Yalnızca yaşamsal ihtiyaçları için uyanıyor ve ihtiyaçları giderildiğinde uyumaya kaldığı yerden devam ediyordu İlkyaz Balca bebek. Çağrı ve Zeynep de ondan arta kalan zamanda birlikte zaman geçiriyor, aslında çoğunlukla uyuyorlardı. Ancak her şey İlkyaz Balca bebek 2 aylık olduğunda değişmişti.

Salondaki misafirleri ile Çağrı ilgilenirken, Zeynep ise bebeği emziriyordu. Çocuğunun karnını doyurduktan sonra birlikte içeri gittiler. Zeynep, salona girip gülümsedi misafirlerine karşı.

" Hoş geldiniz!"

Hepsi ona karşılık verdiğinde Zeynep, Çağrı'nın yanına oturdu. Sena isyan edercesine konuştu bebeğe seslenerek.

" Ya İlkyaz Balca Hanımefendi, ne zaman ayaklanacaksınız acaba? Sizinle gezip tozmak istiyorum artık, annen ve diğer teyzelerin çok sıkıcı!"

Zeynep kıkırdadığında İlkyaz, kollarını ve bacaklarını çırpıp çığlık attığında herkes güldü. Zeynep oturduğu yerden kalkıp yerdeki oyun halısının yanına oturdu. Kızını yavaşça oraya yatırdı. Halının tepesindeki sallanan oyuncakları sallayıp kızının fark etmesini sağladı, bebek oyuncaklara vurarak kendi haline oynamaya başladığında Zeynep misafirlere döndü.

" Eee, ne habersiniz? Nasıl gidiyor hayat?"

Delfin iç çekip konuştu.

" İyi gibi."

Zeynep kaşlarını çattı.

" Neden gibi?"

Delfin Ege'ye dönerek Zeynep'e cevap verdi.

" Çünkü Ege, eşyalarımı yerleştirirken benim anı kutumu çöpe atmış."

Ege hemen itiraz etti.

" Ama ben nereden bilebilirdim ki, içinde boş paketler falan vardı. Benim evimi de bir zamanlar bo-..."

Bebeğe baktı.