"မကောင်းတဲ့ကောင် မင်းကိုသတ်ပစ်မယ်..."
ဆော့ဂျင် အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း သူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို လည်ပင်းထညှစ်ပစ်လိုက်တယ်...
"အာ့ အဟွတ် အဟွတ် တကယ်မလုပ်ရဘူးလေး ကိုကို အဟွတ် ကိုကိုတော့ မုဆိုးဖိုဖြစ်တော့မယ် အဟွတ်...."
"ခွေးကောင်..."
"ကိုကိုကလဲ ဆဲတာချစ်စရာလေး ဟီးဟီး
ထပ်ချစ်ချင်လာပြီ အားတွေအများကြီးကျန်နေသေးတာမလား ဟင်လို့ ဟုတ်တယ်မလား...."
"မင်းငါ့အသားကို ထပ်ပြီးထိရဲထိကြည့် တကယ်သတ်ပစ်မှာ ...."
"ဟမ်းးးးညက ကိုကိုလည်းကောင်းခဲ့တာပဲကို
ဘာလို့လဲ ကောင်းတာလေးတွေထပ်မလုပ်ချင်ဘူးလား...."
"မင်းးးးးမင်းက တော်ရုံမှမဟုတ်တာ..."
ဂျောင်ကုရဲ့ ရဲတင်းတဲ့ စကားတွေကြောင့် ဆော့ဂျင် ရှက်ရွံ့ပြီးမျက်နှာတွေ ရဲတက်လာတယ်
ညကျ အကြောင်းပြန်တွေးမိတော့ ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာကိုသာ အ၀တ်နဲ့အုပ်ထားပစ်လိုက်ချင်တယ်...
မျက်နှာလှလှလေးဆိုတော့ ဓားနဲ့တော့မလှီးရက်ဘူးလေ....
"ကိုကို တကယ်ကြီးစိတ်ဆိုးသွားတာလားဟင် ကျွန်တော်က ချစ်လို့ပါ ဟို ကိုကိုယူလာတဲ့မြွေလေးတွေကိုကျွန်တော်က သူများပေးမိလို့ ကိုကိုစိတ်ဆိုးတယ်လေ အဲဒါကြောင့် ရှိတဲ့မြွေအစားပြန်ပေးတာကို ဟီးဟီး...."
"မင်းပါးစပ်ပိတ်ထား မဟုတ်ရင်ငါအဲဒီမြွေကိုခေါင်းဖြတ်မှာ...."
"ဟာဗျာ မကြံကောင်းမစည်ရာ ကိုကိုရယ်
မောနင်းကစ်လေး လုပ်ချင်လို့ စိတ်မဆိုးနဲ့နော် နော်ကိုကို....."
"မရဘူး ငါခွင့်မပြုမချင်းလာမထိနဲ့ အဲဒါမင်းတအားသောင်းကျန်းလို့အပြစ်ပေးတာ ကျစ် တကယ်ပဲ
ဆိုးလိုက်တာ အတန်းမရှိလို့တော်သေးတာပေါ့...."
"သောင်းကျန်မိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်နော် အကြာပြီးတော့အပြစ်မပေးဘူးမလားဟင် ကိုကို့ဆီက မောနင်းကစ်မရဘဲ ကျောင်းသွားရတော့မှာပေါ့ ဟင်းးး
ဘ၀ကြီးက ဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိပါလား ဘေးကချစ်သူကိုမောနင်းကစ်လေးတောင် ပေးခွင့်မရှိဘူး...."
