Princess and Gentleman • Naz&Pamir

O N Y E D İ -pt.1

3 sene sonra...

-Pamir

"Zeynep kesin hallettin değil mi? Şimdi gidince sorun falan çıkmasın bak."

"Ay Pamir! Yok sorun falan! Gidip adımı verdiğinizde onlar halledecek zaten."

Koşuoğlu ailesini yakaladıktan sonra Zeynep'i de her ihtimale karşı sorguya alıp sorgulamıştık ve hakkında araştırma da yapmıştık. Dediği gibi Tarık'ın işleriyle uzaktan veya yakından hiçbir bağlantısı yoktu. Bize verdiği flash bellekteki dosyalar, belgeler uzun süre Koşuoğlu ailesini hapiste tutmaya yeterdi. Başta, hatta Tarıkları yakaladıktan sonra bile bize yardım etmesiyle ilgili terddütlerimiz olsa da Tarık'ın ona zorla işleri devretmek istemesi, hatta insanların ölümüne şahit ettirmiş olmasını anlatınca anlamıştık sebebini tam olarak.

Ama bu konuda ufak bir sorunumuz vardı, Tufan... Tufan hapisten kaçmıştı, her yerde ekipler onu arıyordu. Biz Londra'dayken kaçtığı haberini aldığımız için dönünce bu konuyla ilgilenecektik. En fazla nereye kadar kaçabilirdi ki zaten?

Zeynep de o zamandan beri bizimle kendince ortak olmuştu. Hatta bizi telefonuna "Ortak P" ve "Ortak N" diye kaydetmişti. O ne öyle, Ajan P gibi... Ama asla bu isimleri değiştirmesi konusunda söz dinletemiyorduk ona. Arada babası konusunda yanlış yapıp yapmadığı ikilemine düştüğünden bahsetse de sonunda cezasını çekmesi gerektiğini söyleyip devam ediyordu. Çünkü kendisine yaşattıkları gerçekten kolay değildi.

Aynur anneye ile her şeyi ilk açıkladığımızda aramız fazlasıyla bozulmuştu. Ama zamanla kendimizi affettirmiştik. Ben birkaç kez özel olarak görüşüp (ilk öğrendiğinde beni evden kovduğu için oraya gitmemi yasaklamıştı o yüzden dışarıda görüşüyorduk) durumu iyice açıkladım ve sonunda affetti bizi. Hatta en son bizi affettiğinde Çiçek ile dünür olmadıklarını öğrenince ellerini açıp "Çok şükür" diyip oh bile çekmişti.

Çiçek ve Talat da iki sene önce evlenmişlerdi ve bir erkek çocukları vardı. Her ne kadar evli olsalar ve anne baba olmuş olsalar da Talat aynı Talat, Çiçek aynı Çiçek'ti. Tencere kapak gibi bulmuşlardı birbirlerini, orası ayrı. Aynı bizim gibi.

Naz ile ise her şey aynıydı. Didişmelerimiz bile tam gaz devam ediyordu ve tabii ki ben hala ona çok aşıktım. Geçen üç senede iki tane daha çete çökertmiştik ortağımla birlikte. Yıllık izinlerimizle de birlikte gezmiştik. İtalya'ya gitmiştik geçen sene ve şimdi de Londra.

Bugün Londra'daki tatilimizin son günüydü ve gerçekten şanslı olmalıydık ki bugün bizi tanıştıran, hayatımızı birleştiren iki insanın da hayatını birleştiren o grubun konseri vardı. Coldplay. Ve burdaki son günümüz şerefine konsere gidecektik. İkimiz de Naz ve Pamir olarak bizi tanıştıran görev öncesi bilmiyorduk bu grubu ama görevden sonra bizim için anlam kazanmış oldu bu grup. Buraya gelmeden önce konser tarihlerine bakmamıştık, yani gerçekten planlı bir tatil değildi ama bu denk geliş daha anlamlıydı.

Ama bugünün benim için anlamı bundan daha fazlasıydı. Bugün Naz'a evlenme teklifi etmeyi düşünüyordum. Onunla çocuklarımızın, aynı evi paylaşmanın, evli bir çift olmanın hayalini kurmak bu kadar güzelken yaşamak istiyordum artık tüm bunları.

Zeynep de sevgilisiyle burada yaşıyordu, Londra'da. O yüzden hem buraları da iyi bildiği için ondan yardım istemiştim bu teklif konusunda. Bu üç sene de Naz ile ilk zamanlar Zeynep'le tanışan Naz'ın "saçmalama" diyeceği şekilde çok şey paylaşmışlardı. Bana burada yardım edebileceğini düşündüğüm tek insandı. Naz geldiğimizden beri şehrin merkezindeki dönme dolaba (London Eye) binmek istiyordu, hatta buraya gelmeden bile ilk bunu yapmak istediğini söylemişti. Birkaç kez bekledik sıranın bize gelmesini ama en son pes edip dönmüştük. Zeynep ile konuştuk ve orada, şehrin tepesinde evlilik teklifi etmenin güzel olabileceğini söyleyince ne kadar kararsız olsam da sonrasında aklıma yatmıştı. Zeynep'in nasıl yaptığını bilmiyorum ama bir kabini gece boyu kapattırdığı haberiyle gelmişti. Ne kadar şaşırsam da sevgilisi Özgür'ün bunları yapabilecek bir çevresinin olduğunu düşününce mantıklı gelmişti.