Princess and Gentleman • Naz&Pamir

D O K U Z

Selaam! Orhun Yazıtları kadar uzun bir bölümle geldim umarım sıkılmazsınız🤦🏻‍♀️ Bölümü dikkatle okumayı unutmayın, ufak bir tavsiye 🙊 İyi okumalaar<3

36 saat önce

-Pamir

"Sen de gitme Naz!"

Elimde Naz'ın kanı, içimde ufak bir umutla hala onu uyandırmaya çalışırken ambulans sirenini duymamla Naz'ı nazikçe kucağıma alarak yavaşlamış olan ambulansın yanına hızla ilerledim.

"Yardım edin! Nolur!"

"Tamam beyefendi, sedyeye koyun lütfen, yavaşça!"

Gözyaşlarım arasında kurduğum cümle ve aldığım cevap sonrası onların da yardımıyla yavaşça Naz'ı sedyeye uzattık. Sedyeyi içeri aldıktan sonra arkasından ben de girdim ve yanındaki koltuğa oturdum.

"Sakin olup ne olduğunu anlatır mısınız, eşinizin kurtulması için. Lütfen. Sakin olun."

Konuşabilmek için derin birkaç nefes aldım.

"Sırtından vuruldu."

Yol boyunca Naz'ın elini tutup gözünü açarsa, kendine gelirse diye bir dakika boyunca ayırmadım gözümü üzerinden. Ambulanstan indiğimizde rengi iyice solmuştu, hemşireler telaşla Naz'ı ameliyathaneye götürürken ben de onlarla ilerledim. Ameliyathane kapısından da ileriye gitmeye çalışınca hemşire beni engelledi.

"İçeri giremezsiniz beyefendi.

"Ama karım..."

"Ameliyata alınacak, siz geçin oturun şöyle lütfen."

Belki de onun son görüşüm olduğunu düşünerek arkasından bakakalmıştım. Hemşirenin yardımıyla ameliyathanenin yanındaki koltuklara oturdum. Naz'ı kucağıma alırken kan diğer elime de bulaşmıştı. Gözyaşlarım kurumuş, ellerim pantolonumun üzerinde, o anın şokundan hala çıkamamış şekilde karşıdaki duvarın dibine sabitlemiştim bakışlarımı.

Kaç saat o şekilde durdum bilmiyorum ama aklımda Naz'ın vurulduğu an onlarca kez tekrar etti. Evden çıkmadan önce kavga ederken o kırgınlıkla kurduğu cümleler göğsüme bıçak gibi batmaya başladı.

*Flashback

"...Bu göreve başladığımızdan beri sürekli tek çalışmak istediğini söyledin. Bir, iki üç yeter! Ama sen sırf tek çalışmak istiyorsun, beni burada istemiyorsun diye ben bu kızın yanında böyle küçük düşmek zorunda değildim Pamir. "

...

"Bana hala tam olarak güvenmiyorsun, hala ortağın olduğumu kabul edemiyorsun. Sen ne kadar kabul etmek istemesen de ortağınım ben senin. Operasyon bittikten sonra ne sen beni ne ben seni bir daha görmeyeceksin! Ama operasyon bitene kadar maalesef ki birlikte çalışmak zorundayız!"

Flashback*

Daha kötüsüyse bunları düşünmesinin nedeninin ben olmamdı. Gerçekten başından beri ben ona böyle imalarda bulunmuştum, düşünmeden konuşup kalbini kırmıştım. Bunların hepsi şu an kafama dank ediyordu, onu kıran sözlerim kafamda tekrar tekrar yankılanıyordu.

*Flashback

"Alırsan karşına yeni yetme çocuğu, beraber operasyona çıkarsan o da senin karşına geçer der ki: 'Beni niye öptün?'