De profvoetballer

Hoofdstuk 9

De volgende ochtend werd ik wakker en ik had 8 gemiste oproepen! Mijn moeder heeft me 8 keer gebeld. Ze is zot geworden maar ik besloot om toch terug te bellen.

'Waar zit je?' Ze klonk boos.

'Bij Maty.'

'Bij Maty? Je komt onmiddellijk naar huis!'

'Gaat niet ik moet straks met Maty naar de abortuskliniek.'

'Wat? Ben je zwanger?'

'Ja ik ben zwanger tuurlijk hoor. Nee Nina is zwanger en ik moet mee met haar.'

'Zie je wel dat uw vriendinnen slecht zijn voor jou!'

'Mam stop het!'

'Oké, oké maar na de behandeling kom je onmiddellijk naar huis.'

'Alleen als Maty mag blijven slapen.'

'Als jullie braaf zijn in bed.'

'Je kent me toch? Ik ben altijd braaf.'

'Zeker van?'

'Heel zeker.'

'Oké het is goed tot straks.'

'Ja tot straks.'

Nooit had ik deze reactie verwacht maar ja ik kreeg toch mijn zin. Ik douchte me snel, deed mijn kleren aan en deed wat mascara op want Nina kon hier alle momenten zijn. Maty was al klaar voor me. Ongelooflijk hoe snel die jongens klaar zijn. Daar ging de bel dan en daar stond Nina.

'Hey, zijn we weg?'

'Nu al?'

'Ja ik heb ruzie gehad met Nikola over het kindje.'

'Ben er voor je maar oké we zijn weg.' Ik riep snel Maty om te zeggen dat hij moest komen omdat we vertrokken.

Onderweg naar de kliniek was het stil. Niemand sprak en Nina zat met tranen in hoor ogen. Ocharme, ik had echt medelijden met haar. Ik kon er niets aan veranderen dus reed ik maar op de parking en parkeerde de auto.

'Ben je er klaar voor?'

'Nee, ik wil het houden maar Nikola wil ik ook niet kwijt.'

'Het is moeilijk he?'

Ze knikte.

'Alles komt goed geloof me.'

'Nja.'

'Kom we moeten wel naar binnen.'

'Ja, kom.'

Ik en Maty liepen hand in hand met Nina naar binnen. De mevrouw aan de balie zei dat we moesten wachten in de wachtzaal. Nog geen 5 minuten later mochten we al naar binnen. De dokter zag me er een vriendelijke vrouw uit. Hij vroeg of Nina zeker was of ze het wou. Ze twijfelde eerst en zei uiteindelijk dan toch ja. Stiekem hoopte ik dat Nikola kwam. De dokter begon met de behandeling en vroeg aan ons of we in de wachtzaal wouden wachten. Ik en Maty gingen daarom terug in de wachtzaal tot plots Nikola kwam aangestormd.

'Waar is ze?'

'Wie?'

'Nina!'

'Binnen!'

'Shit hé! Ze mag het kindje niet wegdoen het is ONS kindje.'

'Loop dan vlug naar binnen.'

Maar het was te laat het kindje was weg

——-

Binnenkort begin ik aan een nieuw boek

-Brugesgirlnumberone