De profvoetballer

Hoofdstuk 16

De avond van de proclamatie verliep vlotjes. Mijn ouders die normaal tegen me deden, Maty die glunderde telkens ik hem zo fantastisch als hij vond hem voorstelde, Nina en Lin die ook afgestudeerd waren, kortom het was een avond om nooit te vergeten. De volgende ochtend besloot ik om naar huis te gaan en mijn spullen te nemen want we gingen natuurlijk samen wonen. Toen mijn moeder mij aantrof met mijn valiezen vroeg ze wat me bezielde.

'Ik en Maty gaan samen wonen.'
'Wat? Dat kun je niet menen!'
'Jawel ik ben 20 en ik wil niet meer op jullie kosten wonen. Dan kunnen jullie samen met mijn zus overal naar toe gaan waar dat jullie willen. Ow ja sorry dat doen jullie toch al! Jullie houden geen rekening met mij! Wat moet jullie kleinzoon of kleindochter wel niet denken?'

Shit ik had ongeveer verteld dat ik zwanger ben.

'Wat bedoel je daar mee? Ben je...? Zeg dat het niet waar is he!'
'Nee ik ben niet zwanger! Ik kom nog wel eens langs voor mijn computer en mijn boeken.'

Opeens werd alles zwart voor mijn ogen. Mijn moeder had me vol op mijn hoofd geslagen. Ik was niet volledig bewusteloos dus ik kon wel nog stemmen horen.

'Schat! Word wakker alsjeblieft ik kan niet zonder je.'
'Wat heb ik gedaan?'
'Ze moet naar het ziekenhuis nu!'
'Ik bel de dokter.'
'Ze gingen direct een ambulance sturen.' Maty klonk bezorgd.

Toen ik terug bij bewust zijn was wist ik niet waar ik was. Ik zag Maty en mijn ouders.

'Schat, je bent terug. Gelukkig.'

Ik was nog te zwak om te antwoorden dus ik reikte mijn hand naar Maty. Hij nam mijn hand vast en gaf er een kusje op. Ik wou het liefst mijn moeder buiten maar dat kon ik niet maken ze is nog steeds mijn moeder.

'W....waar ben i....ik?' Vroeg ik zwak aan Maty.
'Sssst schat rustig. Je ligt in het ziekenhuis. Rust maar wat.'
'W....wat is er ge....gebeurt?'
'Het is niets rust nu maar wat lieverd.'

Ik luisterde naar Maty en sloot mijn ogen. Toen ik een paar uur later wakker werd en niemand zag schoot ik in paniek.

'Schat!!' Riep ik luid.

Net toen ik nog eens wou roepen kwam hij binnen. Ik trilde omdat ik zoveel schrik had.

'Hey schatje wat is er? Je trilt zo.'
'Ik was bang.'
'Waarom dan?'
'Omdat er niemand was.'
'Ik was even om drinken.'
'Doe dat nooit meer terwijl ik slaap alsjeblieft.' Smeekte ik hem.
'Nee schatje ik beloof het.'
'Ons kindje! Er is toch niets met ons kindje?'
'De dokter heeft testen genomen en gaat straks de resultaten komen zeggen.'
'Kom je bij mij liggen?'
'Ja.'
'Dank je.'

Maty kroop dicht tegen me aan en ik voelde de warmte van zijn adem in mijn nek. Hij legde een arm rond me en zo was ik gerust dat ik nu kon slapen dus ik viel al snel terug in slaap. Een paar uur later werd ik terug wakker en zag ik dat Maty nog sliep. Ik glimlachte stiekem en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij sliep dus niet. Net toen ik hem wou kussen klopte er iemand op de deur
moest dit nu echt?

'Schat, uit het bed de dokter is daar denk ik.'

Maty ging uit het bed.

'Binnen.' Zei ik.

Ik had gelijk de dokter was daar. Ik had zoveel schrik.

'Zo meneer en mevrouw Ryan, ik heb de resultaten van de testen.'
'En?'
'Ik heb goed en slecht nieuws.'
-------------
Wat is er aan de hand? Lees het in het volgende hoofdstuk
Ps: hebben jullie de nieuwe cover al gezien? Wat vinden jullie er van? Laat het weten in de comments
~brugesgirlnumberone~