All Gone Wrong

Κεφάλαιο 2

Τις δύο τελευταίες μέρες ακούω συνέχεια την κολλητή μου με την ξαδέρφη μου να προγραμματίζουν ΤΑ πάρτι, γιατί δεν θα κάνουν μόνο ένα, θα κάνουν 3.

" Λοιπόν θα κάνουμε ένα κάθε Σάββατο." είπε υπολογίζοντας τα ποτά η Φαιη.

" Άρα θα πρέπει να βρούμε 9 διαφορετικά σύνολα?" συμπλήρωσε η Μαρκέλλα ξεφυσώντας.

" Τι λες μωρέ... Πόσα ρούχα θα βάλεις? Κρεμμύδι θα ντυθείς?" ειρωνεύτηκα.

"Αμάν ρε Αθηνά, 3 για την κάθε μία μας. Αφού τα πάρτι θα είναι 3." παραπονέθηκε η Μαρκέλλα

" Φορέματα, φούστες ή παντελόνι? " μας κοίταξε η Φαιη πονηρά γιατί ξέρει ότι με αυτό το θέμα θα γίνει σκοτωμος.

" Φυσικά φορέματα Φαιη, τι ερώτηση ήταν αυτή... Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πείσουμε την Αθηνά να βάλει φόρεμα και όχι παντελόνι... " είπε η Μαρκέλλα κοιτάζοντας (φυσικά) εμένα με βλέμμα που τα λέει όλα.

" Ξεχάστε το. " ξεκαθάρισα την κατάσταση γιατί πάντα ήθελαν να με κάνουν θηλυκή. Εγώ και η θηλυκότητα δεν έχουμε γνωριστεί και ούτε πρόκειται.

" Έλα βρε αγαααπη μουυυ. Μια φορά. " άρχισε η Μαρκέλλα τα παρακάλια.

" Ένα πάρτι θα κάνετε? " για ένα πάρτι, το συζητάω... Για παραπάνω, δεν διαπραγματεύομαι.

" Όχι, 3" μου απάντησε άνετη η Μαρκέλλα λες και είναι αμελητέα πληροφορία για μένα.

" Άρα 3 φορές, μη κλέβεις." ξεκίνησα το φανταστικό μου χιούμορ. Λένε μαλακιες, δεν κρατήθηκα να μην πετάξω και εγώ μια. Παιδί είμαι ζηλεύω.

" Εεε τι να σου πω τώρα." ξεφυσιξε η Μαρκέλλα φανερά αγανακτισμένη. Είμαι και γω όμως... Παιδί για υιοθεσία...

" Αθηνά σου ζητάμε εγώ και η Μαρκέλλα σαν χάρη να βάλεις φορέματα στα πάρτι. Θα μας αφήσεις μόνες μας να βάλουμε φορέματα?" είπε η Φαιη κοιτώντας με σαν κουτάβι. Ήξερε ότι δεν μπορούσα να της χαλάσω χάρη. Ήξερε να με χειρίζεται και το έβλεπαν όλοι. Και η Μαρκέλλα μπορούσε, αλλά δεν της το έκανα τόσο φανερό. Το love language μου είναι η προστασία. Σε όλους όσους αγαπώ ισχύει αυτό.

" Καλά...." ψιθύρισα με την ελπίδα να μην με ακούσουν, αλλά η Φαιη με άκουσε.

" Σε ευχαριστώ μωροοοο μουυ" τσιριξε αγκαλιαζοντας με και λίγο πριν με αφήσει μου έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο.

" Αλλά θα τα διαλέξω εγώ."

"ΌΤΙ ΠΕΙΣ ΞΑΔΕΡΦΑΚΙ ΜΟΥ" λέει η Μαρκέλλα και με βουτάει και αυτή αγκαλιά.