All Gone Wrong

Κεφάλαιο 3

Έχει έρθει Σάββατο και τα κορίτσια έχουν σχεδιάσει ήδη το 1 πάρτι που θα γίνει σε μια βδομάδα ακριβώς. Σήμερα θα πάμε οι τρεις μας για καφέ στο κέντρο. Καθώς περιμένουμε το μετρό, έχοντας βαρεθεί τη ζωή μας, η Φαιη ξεκίνησε μια συζήτηση.

" Ρε να σας πω... Αυτός ο Πάνος, που λέτε να βγαίνει?" άφησε κάτω το κινητό της και κοίταξε μια την Μαρκέλλα, μια εμένα.

" Γιατί ρωτάς?" η Μαρκέλλα σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της. Για πρώτη φορά έχει καταλάβει κάτι παραπάνω από μενα. Κάτι γίνεται με αυτές τις 2.

" Έτσι, επειδή όλη τη βδομάδα έρχεται στα διαλείμματα και μας μιλάει." απάντησε η Φαιη με ένα αθώο ύφος.

" Οχιιι δεν μας μιλάει, στην Αθηνά μιλάει..." με κοίταξε η Μαρκέλλα πονηρά.

" Δεν μιλάει μόνο στην Αθηνά." παραπονέθηκε η Φαιη.

" Σωστά, μας λέει και ένα γειά όποτε έρχεται και όποτε φεύγει. Άσε που ανεβάζει και την Αθηνά πάνω στην τάξη, ούτε μετά το διάλειμμα δεν την αφήνει. " ειρωνευτηκε η Μαρκέλλα.

" Επειδή είμαστε ίδια τάξη και-" πήγα να μιλήσω αλλά με έκοψε η Μαρκέλλα.

" Όχι σε όλα τα μαθήματα. "

" Και πάλι.  Γιατί να πάει ο καθένας μόνος του? Ίδια αίθουσα θα είμαστε. " κατάφερα να πω επιτέλους και εγώ κάτι.

" Εσύ Φαιη γιατί τέτοιο ενδιαφέρον για τον Χρήστο? " κοίταξε η Μαρκέλλα την Φαιη καχύποπτα.

" Κανένα ενδιαφέρον..." της απάντησε ξερά.

" Φαιη μήπως σου αρέσει ο Πάνος? " η Μαρκέλλα ξεκίνησε να κοιτάει και εμένα, προφανώς για να δει ποια από τις δύο τον γουστάρει. Απολύτως καμία όμως...

" Όχι βέβαια πας καλά. Ούτε καν που το σκέφτηκα ποτέ αυτό. Δεν τον βλέπω ερωτικά. " άρχισε να λέει η Φαιη και καλά παρεξηγημένη.

" Σηκώστε τον Κωλο σας ήρθε το μετρό." πετάχτηκα μήπως και σταματήσουν να μιλάνε. Βαριέμαι να λέω πολλά. Δεν ξέρω τι τις έπιασε και τις δύο. Αν η Φαιη γούσταρε κάποιον θα μας το έλεγε. Πρώτα σε μένα και είμαι σίγουρη για αυτό. Δεν υπήρχε λόγος να κάνουν αυτή τη συζήτηση πριν. Για αυτό και την έκοψα.
Μπήκαμε μέσα και συζητούσαμε για άλλους ωραίους από το σχολείο, κουτσομπολιά, τα πάρτι και πολλά άλλα.
Φτάνουμε κέντρο και τρέχουμε για τα Starbucks. Τα λατρεύω.

[...]

Δίνουμε παραγγελίες και περιμένουμε. Καθώς τσέκαρα αν υπάρχει άδειο τραπέζι παρατήρησα τρεις πολύ ψηλούς να κάθονται στα μέσα τραπέζια και να μιλάνε. ΑΜΑΑΝΝΝ. Ο ΠΆΝΟΣ. Με την παρέα του λογικά. Δεν τους έχω δει στο σχολείο. Φαίνονται μεγαλύτεροι. Για μισό... ΤΙ ΒΛΈΠΟΥΝ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΆΖΩ?
Δύο κοπέλες, όμορφες, πάνε και κάθονται μαζί τους. Γνωστές τους μάλλον γιατί τους αγκάλιασαν πρώτα. Οκει... Και γκομενα? Κάτσε να το πω στις άλλες να γελάσουμε.