All Gone Wrong

Κεφάλαιο 21

Ετοίμασα την πεταλούδα και πήγα κοντά στο αμάξι. Κοίταξα το αμάξι έντονα και προσπάθησα να δω ποιος είναι μέσα πριν πλησιάσει περισσότερο. Είδα τον Γιάννη, τον κολλητό του Πάνου, να βγάζει το κεφάλι του έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου.

" Τι κάνεις εδώ βραδιάτικα? Είσαι ηλιθια?" φώναξε ο Γιάννης καθώς έβγαινε από το αυτοκίνητο του. Με πλησίασε και στάθηκε μπροστά μου περιμένοντας απάντηση.

" Α στο διάολο ρε Γιάννη και τρόμαξα." άφησα ελεύθερη την ανάσα που κρατούσα από τον φόβο μου και έκλεισα την πεταλούδα.

" Καλά μωρέ πας καλά? Τι κάνεις εδώ? Τσακίσου μπες μέσα να σε πάω σπίτι." μου έκανε νόημα να έρθω προς το μέρος του. Μπήκαμε στο αμάξι, του είπα που περίπου να με πάει για το σπίτι μου και ξεκίνησε. Δεν μιλούσαμε καθόλου, που και που έγραφε κάπου αυτός, λογικά στην Ανθή, αλλά μετά συγκεντρονωταν στον δρόμο.

" Πως και ερχόσουν από αυτόν τον δρόμο τέτοια ώρα?" τον κοίταξα και περίμενα την απάντηση του γεμάτη περιέργεια.

" Δουλειά." μου απάντησε κοφτά. Δεν ήθελε να συνεχίσω τις ερωτήσεις και αυτό φαινόταν.
Έτσι και έκανα.

[...]

Φτάσαμε στο σπίτι μου μετά από 1 ώρα. Γύρισα στο μέρος του και εκείνος κοίταζε το κινητό του.

"Σε ευχαριστώ που με έφερες." περίμενα λίγα δευτερόλεπτα μήπως μου απαντήσει. Πήρε βαθιά ανάσα και μου είπε κοφτά να φύγω. Φανερά θυμωμένη, βγήκα από το αμάξι και κοπάνησα την πόρτα με όλη μου τη δύναμη.

Miltos pov:

Εδώ και ένα μισάωρο παίζω με τον Άρη. Πρέπει να εξοικειωθεί μαζί μου, οπότε του αφιέρωσα λίγο χρόνο για να νιώσει άνετα.
Χτύπησε το κινητό μου, τεντωσα τον λαιμό μου για να δω ποιος είναι και είναι ο πουστης που περιμένω να με πάρει εδώ και ένα τέταρτο.

" Έλα, όλα νταξει?" είπα ήρεμος, σχεδόν αδιάφορος, μην φανεί ότι με νοιάζει κιόλας.

" Ναι, είναι safe. Μόλις μπήκε σπίτι." είπε κοφτά.

" Ωραία, ειδοποιησες τους άλλους 6 ότι την βρήκες? Να σταματήσουν να ψάχνουν?" ξεκίνησα να στρίβω τσιγάρο.

" Ναι ειδοποίησα, κάναμε τόσες ώρες να τη βρούμε και που νομίζεις ότι ήταν? Σε μια στάση λεωφορείου 3 ώρες μακριά από το σπίτι σου με τα πόδια." ειρωνευτηκε.

" Ξέρει να κρύβεται. Αλλά και πάλι την βρήκατε." χαλάρωσα.

" Αλλο εμείς, και θαμμένη θα την βρίσκαμε." σοβαρευτηκε.