Κεφάλαιο 9

23 3 0
                                    

Ξύπνησα και είδα τον Πάνο δίπλα μου.

Τρόμαξα πάρα πολύ χθες το βράδυ, τον βρήκαμε αναίσθητο στο πάτωμα του μπάνιου.  Εγώ και ο Κωστής τρέξαμε κατευθείαν για νερό, ενώ ο Γιάννης προσπαθούσε να τον κάνει να συνέλθει. Τον βάλαμε να ξαπλώσει στο δωμάτιό μου και αργά το βράδυ αφού  είχαν φύγει όλοι και καθαρίσαμε μαζί με τα κορίτσια, ξάπλωσα δίπλα του και κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Η λέξη τρόμος όταν τον βρήκα αναίσθητο στο μπάνιο, είναι λίγη για να περιγράψει τι ένιωσα εκείνη την ώρα. Ένιωσα να γκρεμίζεται όλος ο κόσμος μέσα μου, τα πόδια μου δεν με κρατούσαν και έπεσα στο πάτωμα με τα γόνατα. Ένιωσα ότι θα λιποθυμήσω και εγώ. Με σήκωσε ο Κωστής και τρέξαμε κατευθείαν για νερό ενώ ο Γιάννης ήταν μαζί του.

Κατέβηκα στη κουζίνα και έφτιαξα έναν καφέ. Έπρεπε κάπως να ξυπνήσω. Πήγα στον κήπο και βρήκα την Φαιη να σαλιαρίζει με τον Γιώργο. Δεν θα μπω ανάμεσα, ούτε θα της πω κάτι. Αφού είναι χαρούμενη δεν χρειάζεται να γίνω ο λόγος που θα καταστραφεί η σχέση τους. Αρκεί που την κάνει χαρούμενη.

" Αθηνά, τι έγινε χθες με τον Πάνο?" με ρώτησε η Φαιη όταν κατάλαβε ότι είχα βγει έξω.

" Σου είπα χθες καθώς καθαριζαμε. Τι θες τώρα? Και αναπαράσταση?" την ειρωνευτηκα.

" Νταξει ντε πως κάνεις έτσι..." είπε και συνέχισαν να φιλιούνται με τον Γιώργο.
Τους άφησα μόνους και μπήκα στο σπίτι. Πήγα να κάνω ένα ντουζ. Ακόμα βαράει το κεφάλι μου από την ένταση. Μπήκα στο δωμάτιο σιγά σιγά, για να μην τον ξυπνήσω. Κλείστηκα στο μπάνιο του δωματίου μου γρήγορα, μπας και ησυχάσω. Στόλισα το μπάνιο με κεριά, έκλεισα τα φώτα και αφέθηκα.
Όταν βγήκα, θυμήθηκα πως δεν πήρα ρούχα μαζί μου. Δεν πειράζει έτσι και αλλιώς ο Πάνος κοιμάται.

Panos pov

Ξύπνησα στο δωμάτιο της Αθηνάς, χωρίς να θυμάμαι καν πως μπήκα και τι έγινε. Η τελευταία ανάμνηση μου είναι εγώ και η Αθηνά κάτω στο σαλόνι και να δοκιμάζουμε ποτά. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του μπάνιου και βλέπω την Αθηνά να προσπαθεί να κρύψει όλο το σώμα της μέσα σε μια μικρή πετσέτα.

" Έκανες μπάνιο?" την ρώτησα προσπαθώντας να ανοίξω εντελώς τα μάτια μου μετά από τόσες ώρες ύπνο.

" Ναι και ξέχασα να πάρω ρούχα... ΜΗΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ." φώναξε τις τελευταίες λέξεις γιατί κατάλαβε ότι η πετσέτα την κάλυπτε ίσα ίσα.
Ούτε που κατάλαβα ότι τόση ώρα την χάζευα. Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωσα μια έξαψη. Ένιωσα σαν να θέλω να την ρίξω στο κρεβάτι και... Γιατί όμως? Δεν σκεφτόμουν ποτέ έτσι. Ούτε για την Αθηνά, ούτε για καμιά. Λες να κάναμε τίποτα χθες βράδυ και για αυτό να τα νιώθω όλα αυτά?

All Gone Wrong Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora