KAYIP +18

X (Düzenlenecek)

*****

Bu bölüm uyuşturucu ve cinsellik içerir, lütfen on sekiz yaşının üstündeyseniz okuyunuz.

*****

Bizler, kayıp çocuklardık. Yuvası olmayan, kimliği olmayan, adı olmayan çocuklar. Ebeveynlerin gördüğünde çocuğuna dönüp "Bizi dinlemezsen, büyüyünce böyle olursun," dediği çocuklar. Toplamın tüm normlarına karşı çıkan, gece olduğunda şafağa kadar sokaklarda gezen, yırtık, eski püskü kıyafetleriyle boy gösteren aykırı çocuklar.

Kutay yara bere içindeki vücuduyla, dünyaya karşı aykırı çocukların temsilcilerinden biriydi. Onu tanıyalı çok olmadı, kabul ediyorum. Yine de bir şeyler var... Şeytan tüyü, tehlikeli bir arzu, cehennem gibi bakan gözler... Beni ilk andan itibaren yörüngesine sokan o gözler. Ben bir insan kaşifiyim. Kutay ise keşfetmem gereken bir çöl. Sıcağın altında kavruluyor, kum fırtınasının ortasında kalıyorum. Güneş batıyor, buz gibi bir gece geçiriyorum. Yeniden güneş doğduğunda kum tanelerinin ortasında kayboluyorum. Ve nihayet! Bir vaha çıkıyor karşıma. Gerçek mi serap mı belli değil. Kutay tam da böyle bir çöldü.  

Gözlerimi kolundan ayıramıyordum. Kutay'ın beyaz teninde iğne izleri yıldızlar gibi dağılmıştı. Gözlerimi yukarı kaydırdım. Açıkta kalan boynuna bakıyordum. Göğsü bir kalkıyor bir iniyordu. Kafamı yukarı kaldırıp yüzüne baktım. Kutay'ın kumral saçları alnına dökülmüştü. Şakaklarından çenesine doğru ter damlıyordu. Benzi kül gibi olmuştu. Bir ceset kadar solgun duruyordu. Elleri titrerken dişini sıkıyordu. 

"Berfu, söyle bakalım," diye başladı alaylı bir tavırla. Bir yandan gülüyordu. "Gördün mü şimdi ne olduğunu? Uyuşturucu bağımlısıyım ben Berfu, anlıyor musun? Aslına bakarsan herkes bağımlı, biliyor musun? Herkes bağımlı amına koyayım, evet! Kimi siktiğimin dinine, kimi paraya, kimi pornoya, kimi şu amına koyduğumun ekranına bağımlı! Kimyasala bulaştım, tek suçum bu lan benim. Uyan, seks yap, para kazan, esrar iç, eroin çek, uyu! Bu mu lan hayat? Karşında ben yokum Berfu, anlıyor musun? Bedenim var, ben değil... Neyse siktir et, senden de, başkasından da bir beklentim yok zaten. Baksana bana Berfu, yine yoksunluk krizine giriyorum. Benim gibiler çok yaşamaz... Aslına bakarsan çok yaşamamalı da! Olur ya, soyumuzu devam ettiririz de dünyanın amına koyarız! Neyse... Berfu sana bir şey diyeyim mi? Uzaklaş benden, ben de gidiyorum zaten. Benim taş* bulmam lazım amına koyayım."

*Eroin

"Kutay," diye fısıldadım. Kutay kaybolmuş gibiydi... Onu bulmak istiyordum. Kaçmasın diye onu bir yere bağlamak istiyordum. Ancak biraz da olsa tanıdıysam Kutay'ı, bir yolunu bulup binlerce kez kaçacaktı etrafına ördüğüm tellerden. Kutay titriyordu, ellerimi dirseklerine koydum, bedenini sabitledim. Alnımı göğsüne yaslayıp kalbini dinledim. Nasıl da hızlı atıyordu! Yutkunarak söze başladım. "Hastasın sen... Kabul de ediyorsun bunu. Ama tedaviyi reddediyorsun, neden? Neden ölmek istiyorsun? Baksana etrafına, seni düşünen onlarca insan var! Efe, Deniz, Vera, ben! Bizi de siktir et, sen varsın sen! Kendini düşün biraz. Kaybolmuşsun, neyi arıyorsun Kutay? Söylesene, neyi arıyorsun? Şimdi ne yapmalıyız biliyor musun, hastaneye gitmeliyiz. Hastaneye gidelim artık, lütfen."

Sesim titriyor, gözlerimden yaşlar akıyordu. Kutay'ın dirseklerini sıkıca kavrarken hıçkırdım. Ağzımdan anlamsız sesler, iniltiler çıkıyordu. Kutay'ın ellerini saçlarımda hissettim. Nedense o an Kutay'ın da ağladığını hissediyordum. Ancak kafamı kaldırıp yüzüne bakmaya cesaret edemedim. "Sen junkie* falan değilsin, Kutay. Yalvarıyorum sana, gidelim."

*Uyuştucu bağımlısı

Cadde boylu boyunca iki katlı evlerle çevrelenmişti. Yağmur damlaları usulca yeryüzüne çiselemeye başladı. Başımı eğmiştim, perçemlerim yüzümü kapatıyordu. Kutay'a bakacak ne cesaretim ne de gücüm vardı. Hiçbir şey söylemeden öylece dakikalarca kaldırımın köşesinde durduk. Çantamdan titreme sesi geldiğinde kendime geldim. Elimi çantama uzatarak titreyen telefonu elime aldım. Yağmur damlalarının damladığı ekrana bakakaldım. Telefonun açma ekranı mesaj bildirimi ile dolmuştu. Melisa'dan ve Ozan'dan mesajlar.