KAYIP +18

XI (Düzenlenecek)

Yaşamak, olmak istemediğim bir varoluştu. Tümseklerde koşar, düz yolda sürünürdüm. Soluklanacağım bir durak arar, kendimle kavga eder dururdum. Yaşamak ile benim aramda var olan bu savaş, bir yıpratma savaşıydı; kazanan taraf hiçbir zaman belli olmadı.

Korkuyorum. İnsanlardan, bağlanmaktan, sevmekten... Bir yere ait olup zincirlenmekten. Oysa bir kısrak gibi özgür olmalıyım, diyorum. Dört nala koşmalı, rüzgarı tenimde hissetmeliyim. Tüm etiketleri, insanlığa ait tüm defterleri yakıyorum. Geçmişimi, ailemi ve evimi yakıyorum. Nihayetinde kendimi de yakıyorum. Hayat, demek budur. 

"Diz çök, Berfu."

Ozan'ın dudaklarından dökülen kelimeleri duyunca gözlerimi kırpıştırdım. Cuma olunca Ozan'ın Gölbaşı'ndaki villasına gider, hafta sonunu burada geçirirdik. Şöminenin sarı ışığı yüzüme yansırken usulca kafamı eğdim. Ozan, karşımda duran deri berjere oturmuş ayağını diğer bacağının dizine yerleştirmişti. Yavaşça purosunu içiyor, bacağını okşuyordu. Mavi gözlerini dikmiş, direkt bana bakıyordu. İrkildim, yüzümü buruşturdum. 

"Demek bana itaat etmiyorsun?" diye sordu. Sonra uzun uzun konuşmaya başladı. "Sen cesur bir kızsın, Berfu. Benim gibi evli bir adamla düşüp kalkacak kadar cesur. Karşımda titreyecek kadar korkak. Ferit'in koynuna girecek kadar asi. Söylesene Berfu, yaşıtların gibi olmayı ister miydin? Tek derdin sevgililer gününü yalnız geçirmek olsaydı mesela? Erkek arkadaşın sana dokunduğunda utansaydın? Ama baksana, şimdi kendini farklı sanan orospunun tekisin. Sikeyim seni Berfu, anlıyor musun? Sikeyim."

"Lütfen sus..." diye mırıldandım kuru bir sesle. Yüzüm ısınmıştı, kanımın hızlı aktığını hissediyordum. Neden karşımdaki adamı öldürüp bir su kanalına atmıyordum? Kaybedecek neyim vardı ki? Dişlerimi sıkarken hıçkırdım. Ozan'a göz ucuyla baktığımda ayağa kalktığını gördüm. Ağzında puro yoktu, yanındaki sehpada duran viski bardağından bir yudum aldı. Bana yaklaştı. Çenemden tutup gözlerimizi aynı hizaya getirdi. Ağzım aralanmıştı, titriyordum. Ozan gülümsedi, bana iyice yaklaşıp ağzımın içine tükürdü. Ne olduğunu anlayamadan yanağımda çınlayan tokat sesi kulağıma ulaştı. Yanağım yanıyordu. "Bana bak kızım, senin iyi bir disipline ihtiyacın var."

"...Ve biliyor musun?" dedi dişlerinin arasından. Kemer tokasını çözüp tek hamlede kemerini çıkardı. Delirmiş gibiydi, ama hayır aklı gayet yerindeydi. Alnındaki damarı belirginleşmiş, mavi gözler kızarmıştı. Ellerimi tutup kemerle birbirine bağladı. Şöminenin yanındaki demir çubuğu alıp yavaşça eline vurdu. Mavi gözlere bakarken titriyordum. Sıcak demir sırtıma hızla değdiğinde hissettiğim acıyla çığlık attım. "Ben seni disipline edeceğim."

"Berfu," diyordu Efe. Tek kaşı yukarı doğru kalkmış, direkt bana bakıyordu. Efe'nin üstü çıplaktı, boynunda sadece zincir kolyesi vardı.  İki elinde kahve fincanları vardı. Yaklaşıp birini bana doğru uzattı. Teşekkür ederek avuçlarımın arasına aldım. "Mocha, seversin. Daldın yine bir yerlere, iyi misin? Sürekli bir şeyler mırıldanıyordun, bir sorun mu var?"

"İyiyim... Teşekkür ederim... Ben... Ben ne diye mırıldanıyordum Efe?" diye sordum dudaklarım birbirine çarparken. Tedirgin hissediyordum, Efe'ye, Deniz'e ya da diğerlerine Ozan'ı anlatacak gücüm yoktu. Kahve fincanına yaklaşıp bir yudum aldım. Kahve kokusu beni kendime getirmişti.  

"Ozan diyordun Berfu. Ozan ve üzgünüm. Anlatmak ister misin?" diye sorduğunda cebinden sigara paketini çıkarıp bana uzattı. Bir dal aldığımda dudaklarıyla paketten bir sigara çıkardı. Paketi tekrar yerine koyduktan sonra cam fanusun kenarında duran çakmağı alıp sigaralarımızı yaktı. Gözlerimin içine bakıyor, bir cevap bekliyordu.

"Eski bir arkadaşım," dedim zar zor yutkunurken. Arkadaşım demek garip hissettirmişti, dudaklarımı büzdüm. Kahveden bir yudum daha aldığımda sıcak sıvı boğazımı yakmıştı. Sigarayı içime çekip dumanı usulca üfledim. İçime bir sıkıntı bastı, kelimeler ağzımın içinde yuvarlanıyordu. "Sana şu an anlatamam... Ama bir gün... Bir gün anlatacağım Efe. Yemin ederim, anlatacağım."