Do you remember me?

on my way to my real family

Het was eergisteren toen ik hoorde dat ik bij de familie Leclerc hoor. Nu sta ik op het vliegveld met Charles zijn moeder is al terug naar Monaco en ik ga samen met Charles. Ik ga er nu een paar dagen heen en dinsdag terug want ik moet nog voorbereidingen doen voor f1. Het is nog zo raar dat Charles mijn broer is en dat ik nu naar zijn huis ga. Ik zit in de auto onderweg naar Charles zijn huis waar ik de komende dagen zal blijven. Zijn moeder hadden gezegt dat ik beter bij Charles kan slapen omdat we broer en zus zijn dus elkaar misschien het beste moeten leren kennen. Het is nogal stil de hele reis maar dat komt nog wel het is voor ons allebei heel raar nu. "Voor dat je het weet voelt dit echt als broer en zus." Zegt Charles. "Ja straks worden we nog heel close." Zeg ik. "Ja haha je weet maar nooit. Wat dacht je toen je het hoorde?" Vraagt Charles. "Ik dacht echt dat het een grapje was. Ik kreeg al wel vaak te horen dat ik op jou lijk maar ik heb er nooit echt aan gedacht dat dit zou kunnen zijn." Zeg ik. "Ja snap ik. Als ik jou was geweest had ik dit ook niet zien aankomen. Ik wist dit ook niet tot ik papieren vond bij mijn ouders thuis over jou toen vroeg ik wie dit wast en ik ging jou toen opzoeken en toen kwam ik er achter dat ik al best lang naar je muziek luisterde." Zegt Charles. "Omg echt haha. Meestal denk ik er niet over na dat bekende mensen ook naar mijn muziek kan luisteren of weet wie ik ben." Zeg ik. "Ja best cool. Met wie zou je nog graag een nummer willen maken?" Zegt Charles. "Ariana Grande of Justin Bieber is wel een droom." Zeg ik. "Ja snap ik." Zegt Charles. Als we aan gekomen zijn bij zijn huis laat hij alles zien en ga ik mijn koffer een beetje uitpakken. "Hey Charles kan ik je iets vertellen?" Zeg ik nadat ik mijn koffer een beetje heb uitgepakt. "Tuurlijk het klink heel serieus." Zegt Charles. Ik vertel hem het hele verhaal over mijn vader. "Ik zal er altijd voor je zijn als je me nodig hebt. Als er iets is kun je me altijd bellen. Ik wil dat mijn zusje zich goed voelt." Zegt Charles en hij geeft me een knuffel.

De dagen waren zo snel weer voorbij en het was tijd om terug naar huis te gaan want zandvoort zat er aan te komen. We zijn echt op een wonderbaarlijke manier heel close geworden en het voelt echt al als een grotere broer. Natuurlijk nog niet helemaal maar ik vertel hem gewoon alles wat ik normaal bij Noa altijd doe. Ik heb hem ook alles verteld over wat mijn vader altijd doet. Als er iets was moest ik hem bellen. Hij gedraagt zich ook als broer en het voelt oprecht heel fijn. Nu zijn we onderweg naar Nederland ik ga naar mijn huis en Charles gaat naar het hotel. Morgen zal de eerste dag op het circuit zijn het is dan woensdag dus er zullen geen coureurs zijn. Charles geeft mijn een knuffel en dan gaan we allebei weg.