The Lost Daughter

Epilouge

Lyra's POV

Ilang buwan na ang nakalipas nung nalaman ko na ako pala ang nawawalang anak ng mga Sawyer.

Nasa harapan ko lang pala ang mga totoo kong mga magulang.

Akalain mo yun. Ang dating nerd na inayusan ng mga barkada ay pinsan pala nila?

Ako pala yung batang napaniginap ko. Yung batang naglalaro sa park. Yung batang may kausap na lalaki. Yung batang nawawala.

I still wonder kung sino yung lalaking yun. Yung lalaking nakausap at nakalaro ko dati sa park. Haay.

Kakalipat ko lang rin dito sa mansion. Eh kasi, gusto ko muna mag stay dun sa bahay ni Mama, na Tita ko na.

Summer vacation na namin ngayon kaya lumipat na ako.

Nag ring naman yung phone ko. May bagong phone na ako. IPhone6 plus. Sabi ko naman kasi kila Mommy na wag na ako bilhan ng bagong phone kasi di naman ako mahilig mag text pero binilhan parin nila akong. Haha. Kaya parehas na kami ng phone ng barkada except kay Scarlet err Scarlet Marie. Starting now tatawagin ko na syang Scarlet Marie. Para kasing tinatawag ko ang sarili ko eh. Lyra Chandria Scarlet Finlay Scarlet ang full name ko. Actually yung middle initial ko kay Mama, hindi pala B. Stands for Baybay. F. Pala. Finlay. Iniba daw ni mama para di daw mahanap ni Mommy si Mama. Wag kayong malito.

Sinagot ko naman ang tawag.

"Uyy, si Pinsan may bagong cellphone!" Pangaasar ni Paula.

Tumawa naman ako. "Loko! Oh, anong kailangan mo?"

"Pag tumawag may kailangan agad?"

"Hindi naman. Ano nga?"

"Gusto ko lang magyaya mag shopping! Kasama sina Denise. Pero di makasama si Scarlet kasi may lakad daw sila ng family niya."

"Nako! Nakakahiya maghingi ng pera kila Mommy pang shopping. Ayoko! Di ako sasama!" Tanggi ko.

"Maka-mommy 'to. Ayiie. Wag kang KJ! Humingi ka ng Pera kay Tita, wag kang mahiya. Hihi."

"Mommy ko naman talaga siya ah. Blee. Haha. Wag na. Di ako sasama. Nakakahiya kaya. Bagong lipat lang ako rito tapos hihingi na agad ako ng pera."

"Bahala ka! Basta pupunta na kami diyan. Mga 10 minutes dapat ready kana. Kukunin ka namin. Bye." Tapos inend call na niya ang tawag.

Nakakahiya talaga humingi ng pera kila Mommy noh. Duh. Bahala siya diyan.

Well, may part pa rin saakin na naiilang tumawag kay Mommy ng Mommy pero alam kong masayan ko rin to.

"I heard may lakad ka." Singit ni Mommy.

Napatalon pa talaga ako. Di ko naman inaasahan na sisipot si Mommy. Haha. Andito kasi ako sa veranda nag pahangin.

"Tita naman! Ginulat mo 'ko!" Sabi ko kay Mommy.

"Ano kaba! Sanayin mo nang Mommy ang itawag mo sakin. Ang ganda kasi pakinggan." Oh?

"Tita pala nasabi ko? Hala, Sorry, Mom!"

"Its okay, dear. Yun nga, narinig ko na may kausap ka."

"Nah, mom. Wag mong intindihin yun. Si Paula kasi nagyaya po na mag shopping. Tinanggihan ko. Wala po kasi ako pera." Nahihiya na sabi ko.

"Ay sus! Ikaw talaga anak. Nahihiya pa mag sabi sakin eh. Hahaha."

"Eh kasi Mom. Nakakahiya po talaga eh." Pagaamin ko.

Tumawa naman si Mommy. "Kaw talaga! Baba muna tayo. May ibibigay Daddy mo."

"Ano po yun?" Tanong ko.