Rapunzel

|16|

6 AY SONRA

Titremeye başlıyordum ve bu uyuşturucu krizimin başladığına işaretti...

6 ay önceki yatağımda cellatlarımı bekliyordum ve uyuşturucu krizi geçiriyordum. Dinlenmem için üç gündür uyuşturucu vermiyorlardı ama vücudum artık bağımlı olduğu için uyuşturucuya ihtiyaç duyuyordu.

Ben iyice titremeye devam ederken nefes almamda zorlaşıyordu. Deponun kapısı sinir edici bir sessizlikte açıldığını duyduğumda Mehmetin geldiğini anladım çünkü Savaş kapıyı böyle açmazdı. Işık ise fazla gelmiyordu niye bilmiyorum.

Mehmet titrediğimi gördüğünde gülmeye başladı. "Demek uyuşturucuya ihtiyaç duyuyorsun artık." dedi pişkin pişkin. Elindeki şırıngayla yanıma doğru gelirken vücudumun biraz sonra kendine geleceğini düşünmeye başladım.

O kadar yavaş geliyordu ki acı çekmemden zevk duyuyordu. Bu 6 ay boyunca yapmadığını bırakmadı ama hala acı çekmemden zevk alıyordu.

Mehmet yanıma geldiğinde yine ağır ağır şırıngayı koluma batırıp içindeki uyuşturucuyu vücuduma enjekte ettiğinde rahatlamayı bekledim. Şırınga kolumdan çekildiğinde Mehmet pozisyonunu bozmadan bana baktığında titremem geçiyordu.

"Böyle yapmak istemezdim kızım ama baban gilden intikam almam lazım." dedi. Babam size ne yapmıştı? Işık onlara zaten yeteri kadar acı çektirmişti daha ne istiyorsun? Kendisi bile bana çektirmediğini bırakmazken ne intikamından bahsediyordu?

******

1 YIL SONRA

"Canın yanıyor mu Lamia?"

Bana tanıdık gelen ama yüzünde maske olan adam bana işkence ediyordu. Acıdan artık her yerim uyuşmak üzereydi. Sırtımdaki ve sağ bacağımdaki acıları unutmaya çalışıyordum.

"Dur artık yeter!" dedim sert çıkan ama gücümün bittiğini gösteren sesimle. Adam bu dediğime gülerek sağ bacağıma sapladığı bıçağı sertçe çektiğinde dişlerimi daha çok sıktım.

Artık dayanamıyordum.

"Benliğini unutana kadar devam edeceğim Lamia." diye bağırdığında depoda sesi yankılanarak kulağıma tekrar geldi.

"Ben Lamia değilim!" diye bağırdım aynı onun gibi ama ona pek etki etmedi. Adam "Kimsin o zaman?" diye sorduğunda cevap veremedim çünkü ismimi hatırlamıyordum. Ama Lamia olmadığımı çok iyi biliyordum.

Adam bu sefer elindeki bıçağı sol koluma boydan boya çizik attığında bu sefer dayanamadan acı içinde çığlık attım. "Kimsin sen?" diye sorusunu tekrar ettiğinde çığlıklarım arasında sesini zor duymuştum.

"Cevap ver Lamia."

"Ben Lamia değilim!" bu sefer bende bağırmıştım çünkü her hatırlamadığımda kendime sinirleniyordum. Kimdim ben?

 Adam bu bağırmam üzerine sinirle demir çubuğu alarak sırtıma çizikler atmaya başladı. Çubuğun sivri tarafı canımı yakarken kendimi kasıyordum.

"Senin ismin Lamia!" diyerek işine devam ettiğinde kafamı iki tarafa salladım. Lamia değildim. İsmim neydi o zaman benim? Hatırlayamıyordum.

Adam demir çubuğu bir kenara atıp karşıma gelip çenemden sertçe tuttuğu gibi yüzümü kaldırarak kendi yüzüne hizaladı. Bu sinirli gözler bana çok tanıdık geliyordu ama hatırlayamıyordum. Ben bu adamı biliyordum ama ismi aklıma gelmiyordu.

"Sen bundan sonra Lamiasın." dedi sinirle.

"Hayır." dedim direterek.

"Sen Lamiasın."