Pervert Bullies [bxb] | ONGOING

CHAPTER 01: Happy And Contented

Chapter 01: [Happy And Contented]

CRIVO

Have you ever woken up happy after a long nap? Such that when you first open your eyes, you see a lovely man na aakalain mong bata kung makayap sa'yong tabi. You're tempted to kiss him, but you hold yourself back in order not to wake up his sound sleep.

Ganiyan na ganiyan lagi ang bungad ng aking umaga. Magmula nang magsama na kami ng nobyo kong si Dos, walang araw na naramdaman kong maging malungkot. I have never been this satisfied in my entire life, and resting in the house he created in my life is always pleasant. Kaya ginagawa ko rin ang best ko para maging masaya si Dos sa piling ko.

Nakakainggit, ano?

Galaw-galaw ka rin kasi, kaya ka napag-iiwanan eh!

“Good morning, asawa ko,” nakangiting pagbati sa akin ni Dos sabay galaw ng kaniyang kaliwang paa para maiyakap sa hita ko.

Oh bakit ka kinikilig ka d’yan?

Eh hindi naman ikaw ang tinatawag na asawa!

Pero grabe ‘di ba? Kahit ako kinikilig na rin dito sa higaan kasama si Dos—asawa ko. Not legally 'asawa' pero ano bang pake niyo sa trip namin, ‘di ba?

Ano na beh, nakangiti ka na naman sa relasyon ng iba?

“Good morning. Kumusta naman ang tulog ng asawa ko?” Tugon ko naman kay Dos sabay dahan-dahan na yumakap sa katawan niya.

Pero bago pa siya makasagot, natahimik akong bigla nang may maramdaman akong tumitigas sa parteng hita ko. Parang sawa beh! Kagigising pa lang ng asawa ko pero mukhang nalibugan na naman.

“Matigas na naman siya,” kamot-ulong saad sa akin ni Dos. Kung makikita niyo lang talaga ang reaksyon ng pagkahiya niya, tiyak na manggigigil kang yakapin siya.

“Alam mo? Mabuti pang bumangon na tayong dalawa dahil maaga pa pasok natin,” tanging nasabi ko na lang dahil baka kung saan pa mapunta ang usapan.

Tatayo na sana ako sa higaan kaso mabilis niya akong hinawakan sa braso para pigilan.

“Sa’n ka pupunta?” Tanong niya gamit ang maamo niyang mukha.

“Saan pa nga ba?”

Hindi ko na mapigilang mapangiti dahil ginamit na niya ang pangmalakasan niyang technique—paawa effect. “Magluluto pa ako ng agahan natin.”

“Kahit saglit lang, please? Sumasakit na sa tigas ‘tong si JunJun ko,” muli niyang pagmamakaawa. “Papayag naman ang asawa ko, ‘di ba?”

“Nakailang rounds na tayo kagabi eh, kulang pa ba ‘yon?” Hindi na sa amin bago ang ganitong sitwasyon, kaya sa tuwing nalilibugan ang isa sa amin, magkakaroon muna ng maiksing debate bago humantong sa closing statement.

“Please?” Lumuhod na siya sa kama para lang pumayag ako.

Pa'no ngayon ‘yan? Talo na naman tayo mga beh. Sinong hindi mapapapayag sa gusto ng asawa ko? Tao lang naman din ako na minsa’y bumibigay at sasabayan pa nang pagiging kahoy ko kung maging marupok!

“Sige na nga, pero sa isang kondisyon,” saad ko. “Ikaw magluluto ngayon ng agahan natin? Deal?”

“Oo ba!” Animo’y sinuwerte sa lotto na pagkabulalas niya.