HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me[1]

Hallo! Leuk dat jullie het lezen!

Laat ik beginnen met een waarschuwing, dit mag niet gekopieerd worden, niet nagemaakt worden in enige soort!

Ik werk hard aan mijn verhalen en ben er trots op! Ik hou niet van plagiaat en zal het ook hard afstraffen. Ik kom naar je huis en steel je computer waar het verhaal op staat. Ik sluit je af van het internet en pak je mobiel af waar je Wattpad op staat (Evil).

Oke nu kan ik verder na mijn dreiging:) Verder ben ik heel lief hoor!

Laten we beginnen!

Enjoy!

_________________________________________________________

Zoey POV

Het grote gebouw waar ik voorsta lijkt zich te bewegen zodra ik mijn ogen naar boven laat glijden. Het is zo groot dat ik wed dat je boven over de wolken kan kijken!

Ik sta voor een luxe gebouw helemaal bedekt met glazen muren. Het zijn niet echt ramen omdat je er niet doorheen kunt kijken, maar het lijkt er wel op.

Ik probeer nog eens omhoog te kijken zonder duizelig te worden maar ik faal. Het is gewoon zo hoog!

'Oef!' Met een harde knal lig ik op de grond. Godverdomme!

'Kijk uit waar je loopt heks!' Ik kijk op naar de ongelukkige wezen die me zonet heks heeft genoemd. Die gaat zo geen 24 uur meer leven.

Ik duw mezelf woedend van de grond en kijk meteen in twee vuur spuwende grijze ogen. 'Yeeez, kijk zelf uit oversekste worm'

Zijn ogen knijpt die tot spleten als de rook uit zijn oren komen. Zijn warrige donkere haren liggen sexy op zijn hoofd met gel erin. Zijn kaaklijn is strak als hij zijn kaken op elkaar bijt. Ik ruik een overheerlijke geur.

'Hoe durf je me zo te noemen!?' Hij spuugt de woorden naar me toe alsof het kanonnen zijn. 'Geen zorgen, ik noemde JOU niet zo, ik bedoelde de grootte van je lul'

Ik zie zijn hoofd rood worden als hij een stap naar me toe zet. Ik weet heel goed hoe ik iemand moet boos maken.

'Als ik je ooit zie' Hij spreekt de woorden rustig maar met afschuw uit. 'Dan laat ik je oppakken en zorg ik ervoor dat je nooit, maar dan ook nooit meer vrij komt' Zijn toon is diep en dreigend.

Even schrik ik van zijn woede uitbarsting maar verberg het snel. Ik ben voor niemand bang, ik kan iedereen aan. Een wijze les van mijn vader die ik overal mee heen neem.

'Try me!' Ik pak mijn tas van de grond en loop met grote passen richting het gebouw. Ik wed dat mijn gezicht zo rood is van de woede dat ze me zo als verlichting achter de ramen kunnen zetten.

Ik loop boos om het gebouw heen om tot rust te komen. Moet hij nu net komen om me helemaal op te fokken zodat ik mijn interview verpest, mooi niet!

Ik sla tegen de bank waarop ik zit. Ik heb nog een half uur voor het interview, ik kan het wel.

Ik adem in en uit met grote happen. Gewoon rustig blijven en lief lachen.

Als je ze niet mag, niet meteen slaan maar eerst nadenken, had mijn vader gezegd nadat ik een bitch op de middelbare school had geslagen.

Ik sluit mijn ogen om alles op een rijtje te krijgen. Wie denkt die wel dat die is, pff.

Na een kwartier sta ik dan op en loop snel naar het gebouw. Het is niet beleefd om 5 minuten voor tijd aan te komen, daarom heb ik ervoor gezorgd dat ik mooi op tijd ben.