HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [28]

Hallo peepz!

Hier een leuk hoofdstuk voor jullie!

Ik beloof jullie, jullie gaan ervan houden:)

Ik upload zo snel om de verloren tijd in te halen. Ik hoop dat jullie dat kunnen waarderen.

Ow, en jullie moeten meer reageren en stemmen joh! Ik hou van reacties en stemmen. Dus doe het!!!!:D

Veel lees plezier

___________________________________________________________________

Hugo is niet thuis gekomen.

Ik heb hem niet meer gezien of gesproken nadat hij uit de kamer is gelopen. De jongens en ik hebben het hele huis doorzocht maar hebben hem niet kunnen vinden. Ik heb een vermoeden dat hij bij Stefan is. Als dat zo is zijn ze beiden woedend want geen één neemt hun mobiel op. Ik heb Hugo al duizend keer gebeld en Stefan ook, maar geen van beiden nemen op.

Ook mijn honderden berichten helpen niet.

Ik snap dat Hugo mij negeert en mij hoogst waarschijnlijk haat. Maar het doet alsnog pijn.

Ik heb het de jongens vertelt. Ted kon het niet geloven en stormde meteen de deur uit. Andrew en Mario waren wat kalmer maar ze praten nu ook niet meer met mij.

Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan omdat ik aan zoveel dingen moest denken. Hugo. Mijn kinderen. De jongens. Mijn ouders. Mijn broers. Halley.

Wat nou als ik ze allemaal kwijt raak?

Ja, duh. Mijn ouders en broers wisten dat ik zwanger was. Ik kon mijn gigantische buik ook niet verbergen. Maar ik weet dat ze mij altijd kwalijk hebben genomen dat ik mijn kinderen heb afgestaan. Ze hebben het geaccepteerd en gezworen dat ze er nooit meer over zouden beginnen. Maar dat verandert niet het feit dat ze teleurgesteld in mij zijn.

Ik wou gewoon alles vergeten. Mijn leven opnieuw beginnen en niet denken aan de grootste fout die ik ooit heb gemaakt. Mijn kinderen weg geven.

En nu komt het allemaal zo hard terug dat ik de klap niet op kan vangen. Hugo is boos, mijn vrienden praten niet meer met mij en mijn familie... nou dat weet ik eigenlijk niet.

Ik had alles wat ik wou. Ik had de vriend. Ik had de vrienden. Ik had de baan, het gezin. Nou... Ik had de kinderen niet maar verder wel alles.

Ik wil ze terug. Meer dan ooit. Maar hoe kom ik aan zoveel geld? Ik ga het niet aan Hugo vragen. Ten eerste omdat hij mij haat. Ik weet zeker dat hij mij het huis uit trapt zodra hij mij ziet. Ten tweede omdat ik geen gebruik van hem wil maken. Het is mijn fout geweest om ze af te geven, dus zal ik het zelf moeten oplossen.

Ik heb nog wat spaar geld. Dat kan ik gebruiken en misschien kan ik naar de rechtbank en hun terug vragen. Ik heb geen idee hoe dat werkt maar ik zal ze terug krijgen.

De voordeur vliegt open en meteen kijk ik om de muur wie het is. Het is Andrew. Teleurgesteld maar ook opgelucht loop ik terug naar de keuken om mijn ontbijt te maken.

Ik ben mij ervan bewust dat ik eruit zie als een zombie, maar dat boeit mij nu niet. Andrew loopt de keuken binnen en pakt drinken. Hij gaat aan de bar zitten waardoor hij recht tegen over mij zit.

'Z' Zegt hij lief. Zijn toon verbaasd mij waardoor ik opkijk met een vragend gezicht. Hoort hij mij niet uit te schelden?

'Ik heb wat voor je' Hij steekt zijn hand in zijn jas zak en haalt er een envelop uit. Hij legt het zorgvuldig op de bar en schuift het mijn kant op. Langzaam rek ik mijn hand uit naar de envelop en pak het.