HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [22]

Hallo! 

Zoooo daar ben ik eindelijk!

Sorry mensen, ik kon echt niks bedenken! Maar ik heb nu een idee in mijn hoofd maar moet het nog even uitwerken! Dit hoofdstuk hoort natuurlijk erbij maar ik waarschuw je, er gebeurt niet zoveel. Het is alleen ene opbouw, maar die zijn ook belangrijk.

Een lekker luchtig hoofdstuk:) Laat me weten wat jullie ervan vinden!:D

Veel lees plezier!

_____________________________________________________________________

Zoey POV

Met grote ogen sta ik omhoog te kijken naar het grote gebouw voor mij. Ik werk hier al bijna een jaar maar elke keer als ik binnen loop ben ik nog steeds verbaasd over hoe groot het wel niet is.

Er komen elke keer vragen omhoog over hoe duur het is, hoelang de bouw duurde en hoe oud het is. Maar vandaag zal ik die vragen gaan stellen, want dit keer vergeet ik ze niet!

Ik loop naar binnen in een lichtblauwe spijkerbroek met een roze top en lang zwart vest dat tot mijn knieën komt. Mijn schoenen zijn zwarte leren laarsjes met een hak eronder.

Als ik bijna binnen ben en duizelig word van het omhoog kijken besluit ik om als een normaal mens voor mij uit te kijken. Ik loop door één van de vele deuren het gebouw binnen en hou mijn tas stevig tegen me aan. Waarom?

Nou dat zal ik je vertellen. Gisteren kwam Hugo's moeder binnen en besloot om die arme jongen te verneuken. Nadat ik haar weg had gekregen samen met Stefan heb ik Hugo alleen gelaten op verzoek van Stefan. Het liefst wou ik meteen naar binnen stormen en hem in de armen nemen, maar dat deed ik niet.

Toen ik na een tijdje in zijn kantoor kwam was hij weg. Hij had een ravage aan gericht en er lagen boeken verspreid over de grond, zijn laptop was duidelijk kapot en zijn bureau lag in miljoenen stukjes op de grond.

Huilend knielde ik op de grond om alle scherven op te rapen maar sneed mezelf. Stefan zag me en heeft me naar huis gebracht. Onderweg hebben we besloten dat het beste was om mijn vader op Hugo af te sturen omdat hij een stoere man die cool overkomt nodig had.

Dat bleek een goed besluit te zijn want hij kwam 's avonds terug met het verhaal dat Hugo het redelijk opnam.

Maar op dit moment weet ik het niet zeker. Ik heb Hugo gebeld, ge-sms't en gewhatsappt, maar niks werkte. Hij antwoordde niet op mij.

Zenuwachtig loop ik uit de lift waar ik het licht in zijn kantoor al zie branden. Ik leg mijn tas op het bureau en ga zitten omdat mijn benen beginnen te trillen.

In en uitademen Zoey. In en uit.

Ik volg mijn eigen advies op, omdat ik anders dood zal gaan.

Rustig bedoel ik! Idioot!

Het lukt niet. Ik kan niet rustig ademen als ik weet dat Hugo veel pijn lijdt.

'Zoey?' Ik schrik op van Hugo's stem die gek genoeg erg kalm klinkt. 'J...Ja?' Probeer ik net zo kalm als hem te zeggen- ik faal.

'Kun je komen?' Hij kijkt me vragend aan met zijn grijns. Die idiote grijns waardoor mijn buik een dansje gaat doen.

'Jupperdepup!' Meteen sla ik mezelf voor het hoofd terwijl ik Hugo hoor lachen.

Ik sluit de deur van zijn kantoor nerveus en neem nerveus plaats op zijn bank, waar hij ook zit. We kijken elkaar voor een korte periode aan maar dan begint hij met praten. Ik wil wel vragen hoe het met hem is, maar ik ben bang voor zijn antwoord.