HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [15]

Hallo mensen! Zoals jullie zien, of niet, kan ook. Heb ik mijn titel aangepast voor de Wattys. Ik heb geen idee of ik schijn van kans maar als ik het niet probeer weet ik het nooit. The Wattys zijn de awards van Wattpad en natuurlijk wil ik ze winnen, allemaal!:P haha nee grapje, dat kan niet.

Maar het zou natuurlijk wel leuk zijn als ik iets win. Maar de Wattys zijn pas volgend jaar dus dan weet ik het pas. Nouja, dat weten jullie even. 

Nu verder met het verhaal! Ik hoop dat jullie het leuk vinden en laat me weten wat jullie vinden!:D 

Enjoy!

____________________________________________________________________________

Zoey POV

'Domme ik die hier nu zit te wach...' Snikkend kijk ik op van het geluid aan mijn rechter kant. Meteen spring ik omhoog als Hugo in de deur opening staat. Hij kijkt me gekwetst en verdrietig aan.

'Hugo' Zeg ik als ik hem een knuffel wil geven maar doe het niet. Ik had niet meer verwacht dat hij na 2 uur nog de deur zou open doen.

'Kom binnen' Zegt hij streng waarna zijn lichaam uit de deuropening verdwijnt. Ik volg hem zo snel mogelijk naar de keuken. Ik zie en flesje bier op het aanrecht staan.

Hij loop ernaar toe en zet hem weer in de koelkast. 'Mag ik?' Vraagt hij als hij dichterbij komt. Mijn hart begint sneller te kloppen als zijn hand naar mij uitreikt. 'Ow ja tuurlijk' Zeg ik teleurgesteld als hij naar de wijn fles reikt.

Stil kijk ik toe hoe hij de wijn fles openmaakt en 2 glazen in schenkt. Het is niet de dure wijn die we 2 weken geleden dronken maar deze is te doen.

'Kom' Gebaart hij als hij met de 2 glazen naar de kamer loopt. We gaan ongemakkelijk tegen over elkaar zitten op de bank. Ik vouw mijn benen in elkaar als in een kleermaker zit.

Zijn ogen staren me koud maar verdrietig aan. 'Hugo...' Voor ik verder kan met mijn gebroken stem kapt hij me af. 'Heb je tegen me gelogen toen je zei dat je 2 jaar geen vriend hebt gehad en dat ik de enige ben die je in 2 jaar hebt gezoend?' Oke, dat is direct maar zo komen we ergens. 'Nee ik heb niet tegen je gelogen, ik zou nooit liegen Hugo' Zeg ik verdrietig als ik mijn tranen probeer binnen te houden.

'Waarom zag ik je dan met hem bij het museum, voor het gebouw en staat er in de tijdschriften dat je verloofd bent' Ik zie de verwarring op zijn gezicht als hij ongemerkt dichter bij me komt.

'Ted de jongen die je zag' Begin ik. 'Is mijn huisgenoot. We gingen zondag naar het museum omdat ik dat leuk vond en hij stond me op te wachten bij het gebouw omdat wij daarvoor ruzie hadden gehad over je snoep en geen kaartje erbij doen' Leg ik uit.

'En zijn ex belde vorige week vrijdag en Ted zei dat ik mee moest doen dus verzonnen we dat we wat hadden al 4 jaar lang. Zijn ex is vreemdgegaan met zijn huisgenoot dus hij wou haar terug pakken' Ik zie zijn gezicht al wat bijtrekken van de boosheid.

'En ik ben hier omdat ik zonet ruzie had met Ted omdat hij me niet heeft verteld dat zijn ex beroemd was, anders had ik het niet gedaan. En natuurlijk om het uit te leggen aan jou. Want ik heb echt geen relatie met hem!' Dit zijn mijn laatste woorden. Ik kan wel een heel spektakel maken hiervan maar dat lijkt me niet goed.

'En waarom heb je de sleutel niet gebruikt om binnen te komen?' Vraagt hij nieuwsgierig als hij nog dichterbij komt.

'Omdat ik je gevoelens respecteer en niet zomaar binnen storm als jij mij duidelijk niet binnen wilt'

'Dus dan blijf je maar 2 uur lang buiten zitten huilen en zeggen dat iedereen dom is?' Er verschijnt een grijs op zijn gezicht als hij nog dichterbij komt. Zijn gezicht is nog maar centimeters verwijderd van de mijne waardoor mijn hart sneller gaat kloppen.