HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [10]

Hallo!

Ik weet zeker dat jullie dit hoofdstuk leuk gaan vinden! Ik wil niet te veel verklappen maar jullie zullen blij met mij zijn! Ga het maar snel lezen voor ik mijn gedachten verander en het hoofdstuk helemaal overhoop gooi.

Grapje, lees nou maar gewoon!

Ow en wat vinden jullie van Ted? Lekkerding he!

Enjoy!

__________________________________________________________

Zoey POV

Wat heeft deze man toch voor innerlijke geest. Hij wil altijd gelijk hebben ook al is die dat niet. Ik word zo gek van hem!

Maar ondanks dat hij een arrogante klootzak is wil ik hem leren kennen. Ik wil niet de arrogante man leren kennen maar de man die hij was voor zijn 18e. Ik heb veel verhalen van Stefan gehoord waar hij vol glorie vertelde over hoe hij vroeger was.

Is er maar een manier waarop ik kan genieten van hem zonder dat er consequenties zijn. Ik wil gewoon één keer mijzelf bij hem zijn, één keer maar.

'Wat was dat zonet? Het leek wel alsof je haar ging aanvallen' Zijn lach verdwijnt meteen als hij me ernstig aankijkt. Voor een seconde zie ik medelijden, maar dat verbergt hij snel.

Misschien geeft hij meer om mij dan ik dacht. Of geeft hij helemaal niks om mij en houd hij van ruziende vrouwen.

Wat dat was? Ik had geprobeerd om een afspraak met hem te maken en Megan, maar hij weigerde. Hij wou ineens niks meer te maken hebben met het daten, dus ook niet met Megan.

Ze werd woest toen ik het haar vertelde wat dus uitbrak in dit.

Opeens voel ik een pijn in mijn been. 'Au'

Ik grijp mijn been vast als de pijn heftiger word. Bezorgd komt meneer Persson op dezelfde hoogte als mij. Zijn mooie grijze ogen staan vol bezorgdheid als hij vraagt wat er is. Natuurlijk niet een lieve, wat is er Zoey, maar hij doet het op zijn eigen manier.

'Ik kan haar laten ontslaan in elk land als je wil' Ik weet het, het is niet echt dezelfde zin, maar het komt er bij hem op hetzelfde neer.

'Het gaat, dankjewel' Snauw ik hem toe.

Ik ben nog steeds niet vergeten dat hij zo ondankbaar was, maar ik moet toegeven dat hij me heeft gered. Als hij hier niet zou staan had ik haar aangevallen als een tijger die een week geen eten heeft gezien.

Niet dat ik erg agressief ben maar zo ben ik opgevoed. Als iemand begint maak jij het af.

En zij begon met duwen dus ik mocht het afmaken. Maar nu ben ik blij dat hij naast me is komen staan.

Als de pijn wat weg is gezakt na 5 minuten op de stoep te hebben gezeten kijk ik hem weer aan. Al die tijd, en 5 minuten is een eeuwigheid voor meneer ik-ben-druk-bezet-en-elke-seconde-is-geld dus het betekent veel voor hem om naast mij te gaan zitten.

Wow denk nu niet dat ik helemaal over hem heen ga zitten druipen hoor, ik heb gewoon nagedacht deze dagen.

Hij mag dan wel een eikel zijn maar hij heeft zijn redenen. Als ik nou eens die redenen verdwijn kan die zichzelf weer zijn en van het leven genieten. Ik voel mij verplicht als persoonlijke assistent om daarvoor te zorgen.

Met deze gedachten bedenk ik een geniaal plan. Laatst zag ik een film over een paar mannen die een pass van hun vrouwen kregen waardoor ze een week lang alles mochten doen wat ze wouden en geen consequenties kregen. Het ging daar eigenlijk alleen maar om de seks, maar bij mij niet.