HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [27]

Hallo peepz!

Hier weer een nieuw hoofdstuk :)

En als jullie het nog niet dor hadden, ik heb bij het vorige hoofdstuk wat extra informatie gedaan zodat het duidelijker is. 

Ik kreeg namelijk veel reacties dat mensen het niet snapten.

Dussss. alles op een rijtje.

Zoey heeft een tweeling gekregen met iemand die aan kanker is overleden. De vader is dus niet meer in beeld. Zoey heeft de tweeling afgegeven.

Megan is boos omdat zij degene wou zijn die kinderen zou krijgen met Bryan. 

Dat is een korte samenvatting!

Veel lees plezier

______________________________________________________________________

Met een kloppend hart draai ik mijn gezicht langzaam om waar ik een verslagen Hugo zie staan. Snel veeg ik de tranen die over mijn wangen rollen weg en kijk hem spijtig aan.

Ik wil hem vragen wat hij heeft gehoord. Ik wil hem vragen wat hij ervan vindt. Ik wil hem vragen of hij mij nu haat.

Maar ik hoef het niet te vragen.

Zijn blik zegt genoeg.

Hij rent weg.

Hij rent zo hard hij kan weg. Weg van mij.

Ik volg zijn snelle passen met een gebroken hart. Ik volg zijn voeten die snel de ondergrond raken tot ze Central Park in verdwijnen. Ik volg tot het laatste zijn rug wat gehuld is in een net Hugo Boss pak.

Verstijfd sta ik voor het grote gebouw wat gek genoeg allemaal van mijn vriend is. Ik zou mij machtig moeten voelen. Mijn vriend en zijn vader beheren een groot deel van de telefonie industrie en zijn bijna zoveel waard als Google. Ze hebben al het geld wat ze willen.

Ik zou blij moeten zijn, ik zou er voor moeten vechten en achter Hugo aan rennen. Ik zou dat moeten doen.

Maar ik doe het niet.

Ik kan het niet.

Al hoewel ik echt van Hugo houd met heel mijn hart, is mijn gedachte nu bij iets anders. Mijn kinderen.

Ik draai mij om als ik besef dat Megan achter mij staat. 'Waar zijn ze?' Vraag ik met een stem die zo sterk is als The Hulk.

Megan kijkt mij met medeleven aan maar haar blik verandert al snel in vast beradenheid. 'Bij een pleeggezin'

'Kom' Zeg ik en ik trek Megan mee zodat ze mij kan laten zien waar ze zijn. Ik weet dat ik mijzelf geen moeder mag noemen. Moeder is een titel die je moet verdienen en die krijg je niet omdat je seks hebt zonder condoom en 9 maanden iemand in je buik hebt. Ook al was dat geen pretje en deed de bevalling pijn, het is nog geen titel waard.

Je bent pas een moeder wanneer je voor je kinderen zorgt, wanneer je ze alles geeft wat je ze kunt geven, wanneer je er 's nachts uit gaat omdat iemand je iemand hoort huilen. Wanneer jij ze alle liefde geeft die je te bieden hebt.

Ook al geef je ze 1 spijkerbroek en een shirt. Als dat alles is wat je ze kunt geven, dan is dat genoeg. Niet iedereen heeft een goed inkomen, zolang je er maar voor je kind bent.

En dat ben ik zeker niet geweest. Ik heb ze weg gegeven. Ik heb ze nog niet eens aangeraakt! Natuurlijk, ik heb ze in mijn buik gehad maar ik bedoel in mijn handen. Meteen toen ik was bevallen hebben ze hun mee genomen omdat ik er anders geen afscheid van kon nemen.