HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [29]

Hallo peepz!

Hier is een nieuw deel:) Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Ik moest bijna janken, dus jullie zijn gewaarschuwd;)

Veel lees plezier!

______________________________________________________________

Ongeduldig zit ik in de auto naar huis. We hebben John gebeld die de kinderen, de vrouw van het bureau en mij naar huis gaat brengen. Pap rijdt zelf in zijn eigen auto naar mijn huis omdat daar niet genoeg plek was voor ons.

Ik weet zeker dat pap al thuis is omdat wij nog naar de winkel moesten om kinderspullen te kopen. We hebben alleen de hoog nodige dingen gekocht zoals luiers, spenen, speelgoed en wat kleren. Ik wil graag samen met Zoey de rest kopen omdat ik weet dat ze het helemaal geweldig gaat vinden.

Opgewonden zit ik in de auto als John in de garage van mijn gebouw parkeert. Blij stap ik eruit en pak de tweeling. De vrouw van het bureau- die trouwens Wanda heet- pakt Milan zijn hand. Ik zie dat Milan teleurgesteld is maar hij zegt niks.

John loopt naar de kofferbak om alle spullen te pakken. Maar voor hij dat kan doen stop ik hem. 'Milan, waarom ga je niet aan ome John vragen of hij je optilt? Hij zit altijd op te scheppen over hoe sterk hij is' Zeg ik op een kinderlijke toon tegen Milan.

Milan laat meteen Wanda's hand los en rent naar John die hem met gemak in de lucht houdt.

Lachend stappen we allemaal in de lift die ons naar boven brengt. Tijdens de lift klopt mijn hart als een gek. Ik heb Zoey al lang niet gesprokken en ik mis haar zo erg. Ik wil gewoon bij haar zijn en genieten van ons nieuwe leven, met de kinderen.

Als de lift open gaat loop ik met grote passen naar de deur. Ik adem in en uit als ik stemmen aan de andere kant hoor. Ik hoor meteen dat het niet van Zoey is maar dat betekent niet dat ze er niet is.

Ik open de deur en kom oog in oog te staan met Andrew en Mario. Ze staan tegenover elkaar en ze hebben allebei een vuurrood hoofd. Mario die alleen een onderbroek aan heeft kijkt ons met grote ogen aan, Andrew daar en tegen is helemaal aangekleed.

'H...Hee!' Roept Andrew ongemakkelijk en Mario stormt meteen naar boven. Ik hoop dat hij was kleren aan trekt voor de kinderen weer weg moeten door hem. 'Hallo' Zeg ik en John loopt als eerste helemaal naar binnen. Ik laat Wanda voor gaan en daarna stap ik naar binnen en sluit de deur met mijn voet.

De tweeling is helemaal niet zwaar, maar dat kan ook liggen aan mijn geweldige spieren. Arrogantie!

Knipoog, knipoog, grijns.

Haha, oké, oké.

'Wie zijn deze schatten' Vraagt Andrew en bukt als John Milan op de grond zet. 'Hoi!' Zegt Milan met en grote grijns op zijn gezicht. 'Hee' Groet Andrew hem terug. 'Ik ben Milan' Zegt hij trots.

Andrew en Milan praten verder als ik de tweeling op de grond zet. Ze kijken met grote ogen rond, net zoals Wanda. Ze is helemaal stil geworden en kijkt haar ogen uit en noteert hevig dingen op papier.

Ik loop naar de meiden en vertel ze dat ze hier voorlopig gaan wonen. Ik vertel ze dat ze niet bang hoeven zijn en dat we zo meteen speelgoed gaan halen. Ze knikken lief en daarna lopen we naar de tv en zet ik een kinderprogramma op.

Als ze alle drie zitten kijk ik als trotse vader naar ze. Milan zit tussen de tweeling in als en echte grote broer. Hij heeft zijn handen om elk en zo ligt de tweeling tegen hem aan.

'Hoe heten ze?' Vraagt Andrew die naast mij komt staan. Ik kijk hem aan en antwoord vol liefde. 'Milan is de oudste, Owen en Vanessa zijn de tweeling'