HUGO BOSS VS Me

HUGO BOSS VS Me [21]

Hallo!

Daar ben ik weer, eindelijk!

Ach ik had het zooo druk en ik had een writersblock... Heel kut iknow!

Maar hier is een nieuw deel, met veel actie! En zoals gevraagd, in de POV van Hugo!

Foto: Stepmother klopt niet, maar jullie snappen het als jullie het hoofdstuk lezen!

Veel lees plezier!

________________________________________________________________

Hugo POV

Blij zit ik aan mijn kantoor met een paar papieren in mijn handen. Ik heb een super leuk weekend gehad wat me erg goed heeft gedaan. Maar nu is de week in volle gang en moet ik mij op het werk richten.

Ik draai een rondje op mijn bureau stoel en geniet van de stilte om me heen. Het piept niet meer, heerlijk.

Hij piept al heel lang niet meer en ik weet heel goed wie het heeft gedaan. Ik heb het alleen nooit gezegd omdat ik het simpel weg vergeten was. En om het nu nog te zeggen lijkt me een beetje overdreven.

Ik zorg dat de stoel stopt met draaien en kijk eens goed de ruimte in. De kast waar veel boeken in staan zal ik echt een keer moeten vervangen omdat ik alles al heb gelezen en ik zou graag een paar nieuwe boeken willen lezen.

De tafel waar vele stapels papier werk op liggen zal ik ook nog door moeten nemen voor ik naar huis kan. Zuchtend loop ik naar de tafel en laat mijn handen glijden over de vele mapjes met verschillende namen erop.

Ik ga zitten en pak een willekeurige map en vouw hem open. Halley McKen.

Het is de persoonsmap van Halley. Zuchtend leg ik hem neer en kijk naar het plafond. 'Wat moet ik nu doen?'

Na een aantal minuten ga ik weer recht zitten en blader door haar dossier heen. Ik zie dat ze erg goede diploma's heeft en dat ze hier al lang werkzaam is.

Hoe verder ik door haar dossier blader hoe meer ik me afvraag waarom ze bij het postkantoor werkt. Deze meid kan veel meer dan dat.

Ik stort me in de persoonsgegevens van vele mensen die hier werken. Ik zie een paar mensen die er nog maar net werken maar ook een paar die hier al 20 jaar werkzaam zijn.

Vermoeid kijk ik omhoog naar de klok die aangeeft dat het bijna 6 uur is. Zuchtend sta ik op om even heen en weer te lopen zodat mijn spieren wat beweging krijgen.

Ik wil net weer gaan zitten als ik luide woorden uit de gang hoor komen. Nieuwsgierig loop ik naar de deur om te kijken wat er aan de hand is als de stemmen en woorden duidelijker worden.

'Bitch! Wie denk je wel dat je bent!' Verstijfd blijf ik stil staan als ik de stem langzaam herken. Ze is hier!

'Pardon? Ik zie er niet uit als Dracula hoor!' Een boze Zoey roept haar weerwoord hard door de ruimte zodat ik het goed kan horen.

'Hoe kun je!?' De boze bekende vrouwen stem word steeds harder en harder en ik hoor haar hoge hakken steeds dichterbij komen.

'Ik kan het met mijn mond, want die heb ik gekregen om mensen zoals u op hun plaats te wijzen. En ik heb al gezegd dat u niet naar binnen mag!' Ik hoor een luide klap op de deur wat betekent dat Zoey haar heeft gestopt om de deur te openen.

'Ik doe wat ik wil bitch!' Met een ruk vliegt de deur open en daar staat het vreselijkste wezen op aarde mij in de ogen aan te kijken. Met haar scherpe grijze ogen kijkt ze me streng aan alsof ik net een moord heb gepleegd. Ze heeft een panterprint jasje aan met het bijbehorende panterprint rokje en sjaaltje.