ASİ KORSAN / YARI TEXTİNG

o t u z d o k u z

🐊

1 yıl sonra.

"Hediye olarak ne aldın?"

İrem'e ters ters bakıp, "Ona en güzel hediye benim." Dedim ve gülerek elimde tuttuğum balonları şişirmesi adına Güney'e uzattım.
Güney sıkıntıyla soluyup, "Yeter ama içimde hava kalmadı!" Dediğinde omzuna sertçe vurdum ve dudaklarımı aralayarak, "Sus, cezalısın sen!" Diye bağırdım ve üzgün bir şekilde oturan Yasemin'e baktım.

Güney'in onun gibi naif birini üzebileceğini, hiç düşünmemiştim fakat aynen öyle de olmuştu. Bizim eşek oğlan, gül gibi kızın evlilik teklifini herkesin önünde reddetmişti.
Ona doğru ilerleyip, yanına oturdum. Beni görünce gülümsemiş ardından başını eğmişti.

"Sıkma canını, gururuna yedirememiştir o."

"Gurur meselesi değil ki bu!"

Bakışlarımı, kızıl saçlarında gezindirdikten sonra çillerinin üzerinde durmuştum. Bir insanın yüzüne çil ancak bu kadar yakışabilirdi. Düzgün dişleri, masum gülüşü ve yeşil gözleri vardı.
"Sadece erkekler mi evlilik teklifi edebilir?" Diye sorduğunda dalgınlığım geçmiş ve kafamı sallayarak, "Bizim Hanzo'ya göre öyle maalesef." Demiş ve gülümsemiştim. O da gülümsemişti ki, bir an parıldayan gözleri gözlerime değmiş ve hiç düşünmeden,"Siz, Feza abi ile nasıl tanışmıştınız?" Diye sormuştu.

Birdenbire bana sorduğu bu alakasız soruyla, kıkırdadım ve garip bir şekilde o günlere döndüm.
Güney'den aldığım telefon numarasını, ona yazarken yaşadığım heyecanı ve kısa bir süre içersinde birbirimize bu denli aşık olduğumuzu...
Sahi, bizim ilk tanıştığımız dönem o zamanlar değildi ki! Ta çocukluğumuza uzanıyordu...

"Çocukluktan tanışıyoruz biz."

"Bunu düğünde öğrenmiştim. Tekrar nasıl karşılaştınız, onu merak ediyorum..."

"Mesajlarla."

Bana anlamsız gözlerle bakarken, kahkaha atmış ve ardından devam etmiştim.

"Feza, belalı bir çetenin lideriydi. Herkes o çeteden korkar, gözlerini bile gözlerine değdirmezlerdi..."

"Feza abi ve belalı bir çete lideri olmak? Asla inanmam!"

"Evet, ben de aynen senin tepkinden vermiştim. Kaldırımda tek başına oturup ağlayan biri, nasıl olurda bu kötülükleri yapabilirdi?"

"Peki, ne için ağlıyormuş hiç öğrenebildin mi??"

"Evet. Hmm nereden başlasam..."

Saçlarımı geriye doğru atıp, zihnimde toparladığım cümleyi yavaş yavaş  kurmaya başladım.
"Şimdi, asıl lider Feza'nın üvey babası ama herkes Feza'yı lider bildiği için yapılanlardan dolayı sürekli suçlanıyordu. Üvey babası, yakın zaman içersinde üç çocuklu bir adamı öldürmüş ve o gece Feza; adamın ailesine maddi yönden yardım etmek istemiş ama çocuklar ve anne ona katil deyince zaten iyi olmayan psikolojisiyle intihar etmeye karar vermiş." Durdum, derin ve buruk bir nefes alıp devam ettim.
"Yapamayacağını anladığın da ise korkak olduğunu düşünüp çaresizce ağlamış..."