Nesil : Hayatını değiştirebilirsin ve bu konuda sana her daim yardım edebilirim.
Nesil : Mutlu olabilirsin, olabiliriz.
Feza : Bana aşık olduğunu, mutlu olabileceğimizi söylüyorsun
Feza : fakat bilmiyor musun?
Feza : Mutlu aşk yoktur.
☙
Kapak tasar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Feza Ilgaz. 🐊
İrem'in yanımza gelmesi ve gelir gelmez saçmalaması bir olmuştu. Ben Feza'nın yanında, bukalemun gibi renk değiştirirken bir yandan da İrem'i dinliyordum. Lise zamanlarımdan girmiş, geçen haftalarda yediğim anne terliğinden çıkmıştı.
Her ne kadar kaş göz yapıp onu susturmaya çalışsam bile, susmuyor ve Feza ile birlikte kahkaha atmaya devam ediyorlardı. "Ah yeter ama!" diye sinirle söylenirken bir yandan da Feza'yı izliyordum büyük bir dikkatle.
Gülüyordu, çok güzel gülüyordu.. Bu manzaraya şahit olmak beni bu gecenin en mutlu insanı ilan ederken, Güney'in sesi ile birlikte yerimde dikleşmiştim. İrem susmuş, Feza ise büyük bir merakla onu süzmeye başlamıştı. Numara mevzusunun açılmaması adına dualar ederken, Feza çoktan ayaklanmış ve Güney ile el sıkışmışlardı.
Onlar kendi aralarında bir şeyler konuşurken, ben de fırsattan istifade edip İrem'in omuzuma çimdik attım. İrem parmaklarımın altında kıvranırken, "Bukalemun gibi renk değiştirdim aptal! Rezil ettin beni!" dedim ve elimi çekerek bize doğru bakan Feza'ya gülümsedim. Feza yeniden bakışlarını Güney'e çevirip hararetli bir şekilde konuşurken, İrem'in ne cevap verdiğini dahi algılayamamıştım.
Aklım ne konuştuklarındaydı, bu kadar uzun ve hararetli konuşulacak bir konuları var mıydı? Hiç sanmam...
"Sevdim onu." diye mırıldanan İrem'e göz ucuyla bakarken aklıma Feza'ya yazdığım ilk gün verdiği tepkiler gelmişti. "Hiç düşündüğüm gibi biri değilmiş. Keşke tanımadan yargılamasaydım..." dediğinde ise derin bir nefes alarak, "Herkes onun kötü biri olduğunu zannediyor. Kendini suçlamana gerek yok güzelim." deyip yavaşça gülümsedim.
Feza ve Güney kahkaha atıp bize doğru adımladıklarında, büyük bir şaşkınlıkla onları izliyordum. Anlaşmış olmaları hoşuma giderken, bir yandan da Feza ile bakışıyorduk. O güzel maviliklerinin üstümde olması hoşuma gidiyordu. Feza yanıma geldiğinde, İrem ve Güney sinsice bakışıp yanımızdan kalktılar.
Feza'nın gözlerinin üzerimden çekilmemiş olması beni utandırırken, kafamı kaldırıp gökyüzüne bakmaya koyulmuştum. Yıldızlar bu gece daha farklı ve daha parlak görünüyordu. Kendimi hiç olmadığım kadar iyi hissediyordum, Feza'nın bana bu kadar çok iyi gelmesi hiç de normal değildi.
Yanıma oturduğunda, "Güney ve İremi sevdim." diye mırıldanıp burnunu çekti. Kurduğu cümle beni gülümsetirken, herhangi bir cevap verme gereğinde bulunmamıştım. Onunla aynı gökyüzüne bakmak, aynı yıldızda takılı kalma düşüncesi bile öyle güzel hissettiriyordu ki...
