Nesil : Hayatını değiştirebilirsin ve bu konuda sana her daim yardım edebilirim.
Nesil : Mutlu olabilirsin, olabiliriz.
Feza : Bana aşık olduğunu, mutlu olabileceğimizi söylüyorsun
Feza : fakat bilmiyor musun?
Feza : Mutlu aşk yoktur.
☙
Kapak tasar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nesil Sezer. 🐊
Başımı telefondan kaldırdığım gibi ağzımı yastığa gömdüm ve kahkahalara boğuldum. Onunla konuşmak bana iyi geliyordu, çok iyi geliyordu...
Nasıl uyuduğumu, nasıl uyandığımı bilmiyordum. Kalbimin ortasında inanılmaz bir sevinç vardı ve sadece onunla konuşmak istiyordum. Saat sabahın dokuz buçuğuydu. Bugün İrem'i arayacak ve gelmesini isteyecektim. Birkaç gündür hiç görüşmemiştik ve yokluğunu tüm iliklerime kadar hissediyordum.
Yatağımdan kalktım ve hemen yan tarafımda duran pencereme doğru ilerleyip perdeyi çektim. Sabahın bu sessiz ve huzurlu saatleri hep hoşuma gitmiştir. Çıplak tenime değen serin rüzgarlar derin bir nefes almama neden olurken, istemsizce gülümsemiştim.
Feza'yı çok çabuk affettmiştim fakat bunun tek sebebi içimdeki o tatlı çocuğun tiz sesiydi... İçimdeki çocuk o an kulağıma fısıldamıştı. Şey demişti, affet Nesil. Haklı birine trip atmaya hakkın yok.
Yüzümdeki tebessümü genişletip, adımlarımı odamın kapısına yönelterek çıktım. Bugün günlerden pazardı ve ben haftalardır beklediğim o pazar kahvaltısını bugün, babam sayesinde gerçekleştirebilecektim.
Mutfağa girdiğimde babam masanın baş köşesine oturmuş gazete okuyor, annem ise çay dolduruyordu. Annemin neşeli hali gözümden kaçmış değildi. "Günaydın aşkımlar!" diye bağırdığımda babam bakışlarını bana dikip, "Günaydın güzeller güzelim." demiş ve kollarını iki yana açmıştı. Hızlı adımlarım ile ona doğru yaklaştığım gibi kollarımı açıp sıkı sıkı dolamıştım boynuna. Annem bizi neşe dolu izlerken, aynı zamanda oturmam için telkinlerde bulunmuştu.
Bol sohbet ve kahkaha dolu bir pazar kahvaltısının ardından mutfağı toparlayıp direkt odama çıkmıştım. Üzerimi değiştirip, İrem'i aramak adına telefonuma yöneldim ve ana ekranda yazan bilirdim ile birlikte yerimde dikleştim. WhatsApp'tan 1 yeni mesaj yazıyordu.
"Kesin İrem'dir." diye mırıldanıp WhatsApp'a girdiğimde, düşündüğümün aksine mesaj atan kişi Feza'ydı. İçimde oluşan heyecan, ayak parmaklarıma kadar attığında hemen mesajın üzerine tıklamıştım.
Feza:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nesil : Ya..
Nesil : Günaydın yavrum.
(2 dakika sonra.)
Feza : Günaydın.
Nesil : Aşkım, bebeğim desen ölürdün zaten.
Feza : Günaydın mesajı attım ya.
Feza : AYNI ŞEY
Nesil : Allah Allah?
Nesil : Tabii haklısın, beyni iki yaşında olan birine niye aşkım diyesin ki?
Feza : Of, Raziye
Feza : Amma da abarttın.
Nesil : gerçekten kırıyorsun, kızdırıyorsun, üzüyorsun.
Feza : Özür dilerim.
Nesil : Ne?
Feza : Amacım kırmak değil, daha önce hiç
Feza : bir kızla bu kadar içli dışlı olmamıştım.
Feza : Nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyorum, üzgünüm.
Nesil : Seni tek bir şartla affederim, Feza.
Feza : Ne şartı?
Feza : Kızım bak, uzun zamandan sonra ilk kez senden ÖZÜR DİLEDİM
Feza : BEN VE ÖZÜR DİLEMEK???
Feza : İster affet ister affetme ama şart mart yapmam ben.
Nesil : Saçını pembeye boya.
Feza : Ne?
Feza : Gerçekten kafayı yemişsin sen
Nesil : Geçici boyalardan, ayrıca ben senin yüzünden çok üzüldüm. Bir bedel ödemelisin. :(
Feza : Yavrum ne olur saçmalama be
Nesil : Ya saçlarını pembeye boyarsın, ya da beni engellersin.
