Petrichor/Hyunlix✓

2

Merhabalar!

Bu kurguda ilk önce şunu açıklamak istiyorum. Bu kurgu biraz duygusal olucak. Birde ben bunları o kadar zor birleştireceğimki yeter artık sevgili olun diyecksiniz.

İyi okumalar<3
~~~~~~

Hyunjin delta'nın bağırdığını duyunca elleri ile kulaklarını kapatmış ve bir kenara geçmişti. Diğerleri ise koşarak kaçmıştı buradan.

Hyunjin delta'nın yanına yaklaştığını hissediyordu. Ama ondan çok korkuyordu.

"D-dokunma! Git!"

"Sakin ol, sadece sana yardım edeceğim"

"İ-istemiyorum! S-sende o-onlar g-gibisin!"

"Hayır, ben sana yardım edeceğim. Haydi gel müdürün yanına gidelim"

Hyunjin ister istemez delta'nın feromonu sayesinde sakinleşirken hala reddediyordu. Çünkü geçmiş ona bir şeyler öğretmişti.

"Gelmek istemiyorsan tanışabiliriz. Benim adım Lee Felix"

Felix karşısındaki alfa'nın sakinleşmesi için birşeyler uyduruyordu. Normalde sert biriydi ama böyle konularda değişiyordu. Felix karşınındaki alfa'nın kurdu ile iletişime geçtiğinde alfa'nın kurdu bir köşeye saklanmıştı.

"H-hwang Hyunjin"

Felix bu ismi bir yerden hatırlıyor gibi hissediyordu ama takmadı. Hyunjin'in sakinleştiğine emin olduğunda önünde eğilmiş ve elini omzuna koymuştu. Tam o sırada bir alfa'nın ağır feromonlarını hissetmişti. Alfalar ne zamandır bu kadar ağır bir feromona sahipti?

"Kardeşimi bırak delta!"

Felix arkasını döndüğünde gördüğü kişiden nefret ettiğini biliyordu. Kim delta ile bağırarak konuşmaya cesaret edebilirdi? Bu alfa bile olsa cesaret isteyen bir şeydi.

"Kardeşimi bırak, sakinleştirmeye çalıştığını biliyorum ama seni tanımıyor. Şimdi krizi daha fazla ciddileşmeden git"

Felix durumun ciddileştiğini Hyunjin'in elinin altında titremesinden anlamıştı. Elini çekip kalktığında karşısındaki alfa'nın koşarak Hyunjin'e gittiğini gördü.

Felix gittiğinde Hyunjin Lisa'ya sıkıca sarılmıştı. Hyunjin alamadığı anne sıcaklığını ablasından alıyordu. Annesi denilen kadın baba dediği adamın yaptıklarına göz yummuştu. O yüzden Hyunjin ondan iğreniyordu.

"Geçti Hyunjin, bak ben buradayım. Kimse sana zarar vermeyecek. Keşke 1 ay boyunca seni yalnız bırakasaydım"

"H-hepsi o adamın yaptıklarını yapıyor. K-kendimi çok kirli hissediyorum"

"Hayır sen değil onlar kirli. Çocuğunun olmaması ve omega gibi davranman kötü bir şey değil"

Lisa kardeşinin bir anda bayılması ile paniklemişti. Kimden yardım isteyeceğini bilmiyordu. Sanırım o delta'nın yardımına ihtiyacı vardı. Delta'nın fazla uzaklaşmadığını feromonlarından anlıyordu.

Ne kadar yapmak istemesede Hyunjin'i bırakmış ve koşarak delta'nın yanına gitmişti. Birilerinin yardımına muhtaç olmak hoşuna gitmiyordu Lisa'nın.

"Delta yardımına ihtiyacım var. Bak sakın dalga geçme, baygın bir erkeği taşıyacak kadar güçlü değilim"

"Kim baygın?"

"Kardeşim işte, yardım edersen arabama kadar taşıyıp eve götüreceğim"

___

Hyunjin gözlerini açtığında odasında olduğunu gördü. Yanında ise doktoru Jisung vardı. Jisung Hyunjin'in uyandığını gördüğünde hızla yanına gitmişti.

"Ağrıların çok mu?"

"Vücudumdaki ağrıların bir önemi yok hyung"

"Bunu bende biliyorum Hyunjin ama bu gün ilaçlarını içmemen beni kırdı. Bir daha aksatma olur mu?"

"Peki Jisung hyung"

"Hyunjin her seferinde diyorum ama dikkate almıyorsun. Hem aynı cevabı veriyorsun. Şimdi gidiyorum kendine iyi bak"

"Görüşürüz hyung"

Hyunjin Jisung çıktıktan sonra yataktan kalkmış ve odasında balkona gitmişti. Gece saatlerinde buranın manzarası güzel oluyordu.

Keşke hayatıda bu manzara kadar güzel olsaydı. Hyunjin istememişti 6 yaşında babası tarafından tecavüze uğramayı. Öz ve öz babası tarafından tacize uğramayıda istememişti. Annesi bile göz yummuştu yaşadıklarına.

Tecavüze uğradığı gün ise koşarak Lisa'nın yanına gidiyordu. Yorulduğunda ise bir parkta dinlenmişti. O gün ona söz veren çocukta yoktu.

O da yaşadıklarına göz yummuştu. Oysaki Hyunjin ondan kokmamış ve güvenmişti.

Okuldada babasına benzeyen insanları görmek midesini bulandırıyordu. Sürekli rüyalarına giriyordu babasının yaptıkları. Onun dokunduğu yerleri rüyasından uyandığı anda sökmek istercesine tırlakları ile kazıyordu.

Bunların hiçbirini isteyerek yapmıyordu. Her gün kriz geçirmeye alışkındı. Vücudundaki çocukluğunda açılan yaralarada alışkındı. Ama kalbindeki yaralara alışamıyordu.

____

Kalbim ağrıyor ve gözlerim işiyor. Of yaa. Ama neyse mutlu günleride göreceğiz. Bu kurguyu asla angst yapmayacağım mutlu son olucakk. Yazım yanlışlarım varsa özür dilerim<3