Petrichor/Hyunlix✓

9

Merhabalar!

Artık sınır var ve sınır geçmediği sürece bölüm yok. Önceki bölümde bir kısmı değiştirdim bir daha okumanızı öneririm.

Sınır; 10 oy 25 yorum

İyi okumalar<3
~~~~~~~~

Hyunjin bir grup tarafından dakikalar önce bir sürü hakarete uğramıştı. Ama Delta yani Felix'in yakını olduğu için daha ilerisine gidememişlerdi. Ve Felix daha gelmemişti.

Hyunjin sessizce ağlarken bir anda yanağına kondurulan öpücük ile irkilmişti. Yanına döndüğünde ise kendisine endişeyle bakan Felix'i görmüştü.

Gördüğü gibide sıkıca sarılmış ve ağlamaya başlamıştı. Felix'in gömleğinin omzunu göz yaşları ile ıslatırken Felix sarılmasına karşılık vermişti.

"Şht ağlama ben onlarla ilgileneceğim"

Felix Hyunjin'in saçlarına bir öpücük kondurduktan sonra yüzüne bakmasını sağlamıştı. Ağlamak Hyunjin'e yakışmıyordu.

"Bir daha ağlamak yok tamam mı? Hatta dur arkadaş sözü ve bana"

"A-a-arkadaş mı?"

"Evet. Haydi bir daha ağlamayacağına söz ver"

Felix serçe parmağını Hyunjin'e doğru uzatmış ve beklemeye başlamıştı. Kısa süre sonra Hyunjin'de serçe parmağını uzatmış ve Felix'in parmağını kavramıştı.

"Arkadaş s-sözü"

"Tamam o zaman şimdi göz yaşlarını silelim bakalım"

Felix Hyunjin'in göz yaşlarını sildikten sonra yüzüne bakmıştı. Göz yaşı kalmamalıydı. Felix Hyunjin'in yüzüne bakıp gülümsediğinde Hyunjin tekrardan sıkıca sarılmıştı.

Öğrenci zili çalana kadar böylece kalmışlardı. Öğrenci zili çaldığında ise Hyunjin Felix'e sarılmayı bırakmış ve sıraya başını koymuştu.

-

Hyunjin gözlerini açtığında kendini izleyen Felix ile karşılaşmıştı. Bununla hemen kafasını sıradan kaldırmış ve etrafa bakınmaya başlamıştı. Sınıfın duvarları yeni mi boyanmıştı sanki?

"Günaydın uykucu"

"Kaçıncı dersteyiz?"

"5. ders yeni bitti birazdan 6. derse gideceğiz"

Hyunjin utandığını gizlemek için Felix yerine her tarafa bakarken Felix'in kıkırtısını duymuştu. Sanırım gizleyememişti...

"Neden bu kadar utanıyorsun ki? Utanmanı gerektiren bir durum yok"

"Utanmadım saçmalama"

"Utanmadıysan neden yanakların kızardı hm?"

"Kızarmadı! Şizofren misin nesin!"

Felix Hyunjin'in çenesinden nazikçe tutmuş ve kendine çevirmişti. Yanakları ve kulakları kıpkırmızı olan Hyunjin oldukça şirin gelmişti gözüne.

Ve o anlık bu şirinlik karşısında dayanamamış, dudaklarını kıpkırmızı olan yanaklardan birine bastırmıştı. Geri çekildiğinde Hyunjin'in suratı artık tamamen kıpkırmızıydı.

"Yanakların kızarmadıysa, niye bir domatese benziyorsun?"

"H-hiç"

Felix dudaklarını Hyunjin'in bir diğer yanağına bastırmış ve geri çekilmişti. Hyunjin bununla kafasını Felix'in omzuna gömüp saklanmaya çalışmıştı.

"Benden saklanmak için neden benim omzuma yüzünü saklıyorsun Hyunjin?"

"S-susar mısın!"

Hyunjin başını Felix'in omzundan çekmiş ve eliyle yüzünü kapatmıştı. Zaten utanıyordu ve Felix daha fazla utanmasını sağlıyordu.

-

Hyunjin Rosé tarafından eve davet edilmişti ve şimdi Felix'in arabası ile eve gidiyorlardı. En sonunda eve geldiklerinde Hyunjin inmiş ve kapının önünde beklemeye başlamıştı.

Felix'de arabadan inip kapıya doğru ilerlemiş ve anahtarını çıkartıp kapıyı açmıştı. İçeri girdiklerinde ise Soobin hemen Felix'e sarılmıştı.

"Amca!"

"Soobin biraz bekle"

Soobin bununla Felix'e sarılmayı bırakmış ve Hyunjin'e bakıp gülümsemişti. Hyunjin bu sefer çocuğa nefretle bakmak yerine gülümsemesine karşılık vermişti.

Hyunjin Felix ile eve girdikten sonra salona geçmişlerdi. Hyunjin Felix'in peşinden gidip onun oturduğu koltuğa, ona yakın olcak şekilde oturmuştu.

Bunu kendini Felix'den başka kimseye yakın görmediği için yapmıştı. Travmaları sadece Felix'e işlemiyordu. Normalde Felix yanağından öptüğünde bağırıp kaçması gerekiyordu.

Gerçi ne zaman bu kadar yakın arkadaş olmuşlardı? Zaman çok hızlı geçmişti. Hyunjin'in normalde birine güvenmesi çok uzun sürerdi.

Felix kendine yakın oturan Hyunjin'e bakmıştı. Düşünüyor gibiydi. Ama tek sorun Hyunjin'in yıllardır çıkmayan kurdunu Felix'in hissedebilmesiydi.

_________

Fazla ilhamım yoktu elimden bu kadar geldi. Beklettiğim için de çok üzgünüm.