Bir adamın evlilik teklifini reddederken iki defa düşünün. Sonrasında siz ona teklif etmek zorunda kalabilirsiniz.
💦
"Ne düşünüyorsun?" dedim daha fazla dayanamayarak. "Kabul edecek m-"
"Sana teklif ettiğim ettiğim günü hatırlıyor musun?" dedi se...
Yanı başımdan karşılık veren sesi tanıdım, sırtım dönük olmasına rağmen gözlerimi sımsıkı kapattım sanki beni gizlice dinlerken görebilirmiş gibi.
"Ne kadar büyük bir sorun?" dedi Demir.
Karşı taraf bir anlığına düşündü. "Yedi gibi."
"Tamam." Yatağın Demir'e ait olan kısmı hareketlendi, ayağa kalkmıştı. "Geliyorum." Telefon kapandı, yorgun solukları odanın içinde dolaştı. Bavulun fermuar sesini, çekmeceleri açarken çıkan gürültüleri adeta bir yol haritasıymış gibi takip ettim. Sanki bunları adlandırabilirsem ve bir mantığa oturtabilirsem her şeyi çözecektim.
Yapamadım. Çünkü benden önce davranmıştı.
"Uyanık olduğunu biliyorum Nazenin."
Sesimi çıkarmadım, isterse sabaha kadar konuşabilirdi. Yatak örtüsünü avcumun içinde sıkıştırdım. Dün gecenin hatıraları hâlâ yüzümdeydi, o kadar ağlamıştım ki kirpiklerim birbirine yapışmıştı. Sessizliğim ona ceza olmayacaktı, büyük ihtimalle çenemi kapalı tutmama seviniyordu.
Yatağa yaklaştı, metalik sesler kulağımda yankılandı. "Benimle gelmek ister misin?" dedi tarafsız bir ses tonuyla. "Buradan dışarıya?"
Karar vermem için birkaç dakika bekledi. "Sen bilirsin." dedi sonra. Sanki her şey benim suçummuş gibi. Bunu nasıl yapabilirdi? Olan her şeyden sonra nasıl bu kadar sakin olabilirdi? Onu tanıdığımı sanıyordum, beni incitmeyeceğini düşünüyordum. Şimdi hepsi o kadar çocukça geliyordu ki kulağa...saf bir kızın çaresiz hayalleri. Artık yeter.
