Şiir Avcısı: Kızım yazsana bak kafamda kurmaya başladım
Şiir Avcısı: Aloooooo
Siz: Kafanda ne kuruyorsun bilmiyorum ama bir şey olduğundan değil
Siz: Sakin ol şampuan
Siz: Derin nefes al
Şiir Avcısı: Sonra da ıkınayım?
Siz: Ve nur topu gibi bir yavrun olsun..
Şiir Avcısı: Daha fazla iğrençleşmeden diyaloğun yönünü değiştirelim diyorum
Şiir Avcısı: Bir şey olmadıysa neden ayrılmak istiyorsun ki evinden?
Parmaklarım, sorusuna yanıt vermekle vermemek arasında kalan zihnimin kuklası olmuş, klavyeye gidip gitmeme konusunda veriyordu kendi savaşını. Aşkın Bir Adı Da Yorulmamaktır kişisiyle, Ruhu Şiir Sıçan Adam'la, Adil Erdem'le, Şiir Avcısı'yla ya da her ne haltsa işte, sadece bir haftadır konuşuyorduk. Kafa çocuktu evet, onunla konuşmak terapi gibi gelmeye başlamıştı ve kafam dağılıyordu evet ama kendi içimde biriktirdiğim ve ablamla bile paylaşamadığım sırlarımı onunla paylaşacak kadar fazla mıydı güvenimle samimiyetim ya da buna yetecek kadar vakit geçmiş miydi tanışmamızın üzerinden? Yo.
Hayır, henüz tam anlamıyla tanışmış bile değildik çünkü insanların isimleri sadece kimlikte yazan birkaç harf yığınından ibaretti. Asıl tanışma, ruhları görünce yaşanırdı. Niye birden edebiyat kasmaya başladım ben de bilmiyorum, benim de ruhumun şiir sıçması yakındır...
Siz: Ciddi bir şey olduğundan değil ya
Siz: Kendi evime çıkmak istiyorum o kadar
Siz: Ama önce sınavı halletmem lazım
Siz: Of Allah'ım al canımı
Siz: Ya da töbe ya
Siz: Gencim güzelim çıtırım çok erken
Siz: Hayırlısıyla iyi bi üni kazanaydık
Siz: Sonra bi de eve çıkaydık
Siz: Bi de şu siyah kuşağı bi alaydık
Siz: Hayatımın aşkını da bulduk mu
Siz: Mutlu olmamam için hiçbir sebep yok diyorum
Şiir Avcısı:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
