Ian
"Oh akala ko bukas pa?"
"Hindi Pre, ngayon lang. Pare, maraming salamat ha? Sobrang saya ni nung inaanak mo Pre oh. Tingnan mo ang picture ni Aya."
I showed Jun Aya's pictures. Ang ganda talaga ng anak ko.
Inabot ko kay Jun yung susi ng kotse nya after naming ibrowse ang pictures.
"Saan nga pala si Pao?"
"Ah, papunta na. Dinrop lang daw si Macy."
I smiled. After a while Paolo came.
"Hui Happy Birthday!"
"Thank you, Pare!"
"Masaya ka naman?"
"Oo naman Pare, nakasama ko ba naman si Aya at Sab."
"Aba, buti pumayag si Sab!"
"Oonga eh! Akala ko nga iiyak ako kanina! Buti na lang!"
"Anong na ngayon plano mo?"
"Tapos na."
"Anong tapos na?"
I smiled and had drinks with them. Hindi na ako masyado nagkwento, eenjoyin ko na lang muna ito. After some hours, I decided that it's time.
"Pre, eto nga pala wedding gift ko sa inyo ni Macy."
"Ha? Bakit advance naman? Next month pa kasal namin."
I smiled.
"Lalayo na ako ulit. This time, hindi na ako babalik."
"Teka! Ian ano bang sinasabi mo?! Diba aabay ka pa sa kasal."
"Di na umabot Pare eh, okay lang yan."
"Ano bang sinasabi mo? Lasing ka ba?"
"Sana no? Pero hindi, hindi ako pwedeng maglasing. Basta mamimiss ko kayo ulit. Maraming salamat sa lahat, yung sa ngayong araw tsaka yung nung nakaraan, sa pagkakaibigan, sa lahat."
"Aalis ka?"
"Oo at hindi na ako babalik."
"Ha? Pano yung anak mo."
"Hindi na akin si Aya."
"Ano?"
"Sige Pare, uuwi na ako. Magiingat kayo at nawa'y palagi kayong maging masaya."
"Hui! Ian!"
"Maraming Salamat sa lahat lahat. Maraming salamat. Kayo na bahala kay Aya at Sab."
I left Jun and Paolo to walk my way out.
It was almost 12midnight so I decided to stay in a 24-hour convenience store and waited until morning came.
I sighed.
Days like this will come often starting today. Days that I wish I came back earlier, days I wish I didn't leave at all. Days that I wish I was fortunate as the other guys so I could have a good stake in love. Days that I wish I had a complete family or even a single parent who'd share my struggles. Days I wish I have not been born.
My tears started to fall. How unlucky could I be? Hindi naman ako orphan pero nabuhay akong parang ganon na din ako. Both my parents had their own family at sa allowance ko na lamang nararamdaman na kahit papaano'y may magulang ako. Ni hindi ko na nga alam ang itsura ng parents ko, oh kung buhay pa ba sila. Kasi nung magkaroon sila ng kanya-kanyang pamilya, ako na lamang mag-isa.
Si Sab, Paulo at Jun kaibigan ko sila since gradeschool. Sila na ang naging pamilya ko. I loved Sab since then, pero syempre hindi ko pwedeng sirain ang friendship namin. Then that day came. Hindi ko alam kung bakit nga ba sobrang saya ko.
