ကြည်ပြာရောင်နေ့စွဲများ

ရက်စွဲ(၄)

ဆရာဖေရဲ့ မန္တလေးဆောင်းဟာ တကယ်ဆို နမ္မတီးဆောင်းဖြစ်သင့်သည်ဟု သူထင်မိပါသည်။ မန္တလေးဟာ စာဖွဲ့ထဲကလောက် မအေးလှပါ။တကယ်အေးသည်ဆိုသောနမ္မတီးအတွက်မူ ကဗျာတစ်တန် စာတစ်တန်မရှိခဲ့ပါ။အင်းပေါ့လေ မန္တလေးလို ရာဇဝင်မလှခဲ့ပေကိုး။ အရာရာ တိုင်းတွင်လဲ ထိုကဲ့သို့ပင်ရှိသည်။လူအများစိတ်ဝင်စားခြင်းခံရသော အရာတို့မှာသာ အဆင်တန်ဆာ များရှိကြသည်မဟုတ်လား ။ တစ်ချို့သော အရာ များကတော့ အမေ့လျော့ခံ အတန်းစားတွင်သာ ရှိကြသည်။

ယခုတစ်ပတ် စနေ တော့ စူးကျယ်အောင် အမေရှိရာ မိုးကောင်းသို့ မသွားဖြစ်တော့ပါ။ လူလဲ နလန်ထစ ဖြစ်နေသောကြောင့် အမေ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီးတော့သာ အကြောင်းကြားထားလိုက်ရပါသည်။ အမေသည် ဝမ်းနည်းဟန် သိပ်မပြပါဟု ထင်မိပါသည်။ တကယ်ဆို အမေ သားကို နည်းနည်းလေးတော့ လွမ်းနေသင့်တယ်မဟုတ်လားဟင်။

"စူးကျယ်အောင်၊ မင်း မနက်ဖန် ခြင်းဝိုင်းလိုက်မှာလား"
"ဘာလိုက်လုပ်ရမှာလဲ"
"လိုက်အားပေးလေကွာ မင်းကလဲ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းပွဲကို"
"မလိုက်ချင်ပါဘူးကွာ၊မင်းကလည်း ၊ငါမှ ဝါသနာမပါတာ"
"မင်းအိမ်ထဲမှာဘဲ အမြဲအောင်းနေတော့ ၊ဘယ်လိုလုပ် ကျန်းမာရေးက ကောင်းမလဲကွ၊မင်းကလဲ၊ ပြီးတော့ မင်းဆရာဝန်ပြောတာ နည်းနည်းပါးပါး လူတောတိုးလို့မှာထားတယ်လေ"
"မတိုးချင်ပါဘူးကွာ၊ငါအဲ့လို လူတွေ ရှုပ်ရှုပ် ရှုပ်ရှုပ်တွေနဲ့ မကြိုက်ပါဘူး ၊ခေါင်းကိုက်တာဘဲ အဖတ်တင်တယ်"
"အဲ့တာဆို မင်းမှာ ဘာအစီစဉ်ရှိလဲ"
"မြစ်ကြီးနားသွားပြီး ညစျေးမှာ အပင်လေး ၊ဘာလေး သွားကြည့်မလားလို့စဉ်းစားနေတာ"
"မင်းတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာပေါ့ ၊နေကောင်းကာစဘဲရှိသေးတာ ဆိုင်ကယ်မောင်းလို့ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား"
"ရပါတယ်ကွာ မင်းကလဲ ၊ငါနေမကောင်းတာကလဲ အကြီးကြီးမဟုတ်ပါဘူးကွာ ၊မင်းတို့သာ ပုံကြီးချဲ့နေကြတာ"
"အပါကြီး ငါ့ကိုမှာသွားတယ် ဒီနေ့ မင်းနဲ့လာအိပ်ဖို့ ၊သူမနက်ဖန်မှပြန်ရောက်မှာမလား"
"အင်း၊ မင်းအလုပ်ရှိရင်လဲနေလေ ၊ငါတစ်ယောက်တည်း အိပ်နေကျဘဲ အဆင်ပြေပါတယ်"
"အင်း၊ ငါအခြေနေ ကြည့်ပြီး ပြန်ပြောပေးမယ်လေ၊ မင်းအပင်တွေ ဘယ်ချိန်သွားဝယ်မှာလဲ၊"