ÖLÜMDEKİ GİZ

𝟏𝟒. 𝐁ö𝐥ü𝐦 : 𝐘𝐚𝐧ı𝐥𝐠ı

Bölümü üzülerek 1 gün gecikme ile atıyorum. Umarım beklediğinize değecek bir bölüm olmuştur.

Bu bölümü de hikayemi baştan beri destekleyen @Ecem78340 adlı okuruma ithaf ediyorum. 
Teşekkürler🙏

Bölümleri arada bazı kullanıcılara ithaf etmeyi düşünüyorum bundan sonra. Bu ilki olsun🌸

Oy ve yorumlarınızı lütfen ama lütfen ihmal etmeyin. Sizden tek ricam budur. Keyifli Okumalar...

                     🌸🌸🌸

Yanılgı

Bazen gerçek sandığın şeyler sadece bir yanılgıdan ibarettir...

Bir hafta önce o karanlık gecenin sabahında Murat abi ve Demir önce Yalçın'ı daha sonra Zeliha'yı sorguya almışlardı fakat ikisi de bavulda cesedi bulunan kişiyle alakası olmadıklarını ve kendi aralarında da akrabalık dışında hiçbir ilişki yaşanmadığını savunmuş ve direnmişlerdi. Neden oraya gittiklerini ve cesedin bulunduğu yeri kazdıklarını ise cevaplayamamışlar, susma hakkını kullanmışlardı. İkisi de adli tıptan yarın çıkacak olan sonuca göre geçici olarak gönderildikleri cezaevlerinden, suçları kesinleşeceği için önce mahkemeye çıkarılacak ve orada hükümleri de hakim kararıyla kesinleşecekti.

Pelin'i geri getirmeyecekti ama yine de onların en ağır cezayla cezalandırılmalarını arzu ediyordum...

Onlar bir tek Pelin'in hayatını mahvetmemişlerdi. Pelin'in annesi olanlardan sonra yıkılmış, babası üst düzey makamların kararıyla rehabilitasyon merkezine yatırılmıştı. Merve ise kocasının onu aldattığını ve yeğeninin ölümüne sebep olan kişilerin aynı şekilde kocası ve yengesi olduğunu öğrenince hastanelik olmuş bir süre sonra da Zeliha'nın kızları tarafından destek görüp hastaneden ayrılmıştı. Evet, Zeliha'nın kızları hala Merve ile birlikte o evde kalıyorlardı çünkü Merve onların bir suçu olmadığını kabullenmiş olmalıydı ki ona en büyük kötülüğü yapan kadının kızlarına sahip çıkmıştı. Bunlar bizim duyumlarımızdı zira onlarla bir daha hiç karşı karşıya gelmemiştik.

Ekip üyelerinin bir aile değil de birer gizli polis olduklarını öğrenmişlerdi çoktan ve bizim de görev için kırdığımız bir kalp vardı. Aslı... Kendine yeni bir hayat kuracağını sanarken, bütün ağır yükler onun da üzerine yıkılmıştı fazlasıyla. Bu vicdanımı zorluyordu. Tabii ki en çok da Efecan'ın. Aslı konusu geçince durgunlaşıyor ve ardından bunu fark ettirmemeye çalışıyordu.

"Eylül'üm"

Dalıp gittiğim yaşanan olayları sesiyle beynimden silen babama döndüm. Benimle aynı tondaki koyu kahverengi gözleri aklımdan geçenleri öğrenmek istercesine suratımın her bir noktasını inceliyordu. "Efendim baba?"

"Kızım ailecek iki kelam edelim dedim. Yine kafanda neleri yaşatıyorsan, beni görmüyorsun. Zaten seninle zaman geçirmek neredeyse imkansızlaştı." Alınganlık yaparken kaşlarını da iyice çattı. "Ben yaşlı bir adamım bir ayağım çukurda ve bu saatten sonra sadece sana ve güzel karıma vaktimi harcamak istiyorum"