14. Nablijven

98 16 2
                                    

'Heb je een paar woorden voor de schoolkrant?' Dezelfde jongen die me had ondervraagd toen Chase zijn oom was vermoord stak opnieuw de recorder in mijn gezicht.


Chase stond op het punt om hem een duw te geven maar ik hield hem tegen.


'Nu je het zegt, eigenlijk wel.' Ik wenkte dat hij de recorder dichter naar mijn gezicht moest brengen. Hij zette de recorder enthousiast aan en wachtte op mijn sappige verhaal.


'Ik wil graag mededelen dat als jij, of een van die andere nieuwskrant groupies, me nog eens lastigvalt ik die recorder zo ver je reet in schop dat je erin stikt'


Chase en een paar bij staanders moesten lachen.


Ik in tegendeel was dood serieus. Dit was al de achtste keer dat ik zo een vraag kreeg. De achtste keer dat iemand zo een rot apparaat in mijn gezicht schoof.


De jongen slikte. 'Begrepen.'


'Etterbak,' mompelde ik terwijl ik hem nakeek. Hij liep alsof hij stront in zijn broek had.


Chase en ik liepen verder door de hal.


Ik had Chase vanochtend verteld wat er gebeurd was.

Het nep verhaal dan.


Ik voelde me schuldig dat ik tegen hem aan het liegen was.


Hij was ook begonnen over het meisje dat ik had gezien naast Ian.


Ik had hem verteld dat hij gelijk had. Dat ik me gewoon niet lekker voelde. Niets meer.


Ik was Ian vandaag één keer tegen gekomen in de hal.


Iedereen in de hal was erover aan het praten.


Ian en ik waren de enige die echt wisten wat er was gebeurd.


Ik was niet naar hem toe gegaan.


Chase leek Ian niet echt aardig te vinden.


Wat raar was want Chase was tegen iedereen aardig, behalve als ze hem wat aan hadden gedaan.


Ian had nog nooit een woord met Chase gewisseld.


'Om terug te komen op het onderwerp van eerder,' begon Chase. 'Hoelaat moet ik je ophalen?'


Ik kreunde. 'Wat heb jij toch met die klote feestjes.'


Er was vanavond weer een feestje. Dit keer bij iemand thuis. Ik was zo blij geweest toen dat strandfeestje niet door ging. Nu had Chase me opnieuw overgehaald om te gaan.


'Hoelaat?'


'Zeven uur,' zei ik met tegenzin.

Craisshill's VerzamelshopWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu