Craisshill's Verzamelshop

23. kettingreactie

'Ach, kind toch.' Mijn moeder sloeg haar arm om me heen terwijl ik voor de tweede keer deze week het politiestation uit liep.

Dit keer was ik degene met opgezwollen rode ogen door het huilen.

Ik kon niet geloven dat Violet dood was.

'We gaan naar huis. Ik maak een lekkere kop thee voor je, oke?'

Ik knikte. 'Mag ik eerst even iemand bellen?'

Mijn moeder knikte. 'Ik wacht in de auto.'

Ik wacht tot mijn moeder in de auto zat voor ik Chase zijn nummer intikte.

Hij nam niet op. Waarom nam hij niet op!?

Ik hoopte dat hij en Ian oke waren.

Die gast was geschrift.

Hij had Violet in stukjes gehakt. Hij had haar armen en benen afgehakt en haar keel doorgesneden.

Het hoorde niet eens bij het ritueel. Er waren geen tekens in haar huid gekerfd.

Hij had het voor de lol gedaan.

Ian zijn moeder was hier geweest om Nadia op te halen.

'Hier heb ik jullie voor gewaarschuwd,'' had ze gezegd. 'Dit is een kettingreactie. Jullie bemoeien je met iets waar je geen enkel besef van hebt.'

Toen ik haar vertelde dat Ian achter hem aan was gegaan had ze meteen geprobeerd hem te bellen, maar zijn mobieltje stond niet aan.

Ik had de politie niet verteld dat Ian en Chase achter hem aan waren gegaan. Ik had ook niet verteld dat ik met ze was geweest op het moment dat Violet was vermoord.

Ik maakte me zorgen, maar was opgelucht dat hij niet alleen was.

Toen we thuis aankwamen besefte ik me dat niemand de pentagrammen weg had gehaald.

Toen mijn moeder ze zag kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan.

Ook de kaarsen brandde nog.

''Mijn hemel,'' zei mijn moeder versteld. 'Sinds wanneer hou jij je bezig met dit soort dingen?'

'Het was voor school,' loog ik. 'We moesten een foto maken van iets buitengewoons. Sorry ik ruim het al op.'

Ik pakte een doekje en maakte het nat onder de kraan.

'Leuk idee,' zei mijn moeder. 'Je krijgt vast een goed cijfer.'

'Ja...'