Craisshill's Verzamelshop

21. Seance

'Is het te laat om te zeggen dat ik ermee stop?'

'Nee.' Ian stak de laatste kaars aan. 'Je kan nog weglopen.'

Dat zou ik natuurlijk nooit doen. Ik zou Ian niet achterlaten.

'Oke, leg uit,' zei ik.

Ian had op de grond een groot pentagram getekend met een wit stoepkrijtje.

Bij de bank had hij er nog één getekend. Daar had hij Nadia neergezet.

'Voor bescherming,' zei hij. Als er iets mis mocht gaan was Nadia in de cirkel veilig.

Het was niet echt bemoedigend dat hij dacht dat er iets mis kon gaan.

We hadden het speelgoed bij Nadia neer gelegd zodat ze wat te doen had.

De cirkel die wij zouden gebruiken had hij midden in de keuken getekend.

Op ieder punt stond een kaars.

'Dit noemen we een seance,' legde hij uit. 'Dit is de eerste keer dat ik dit doe dus -'

'De eerste keer?' Herhaalde ik hem verbouwereerd. 'En je wilt het nu zomaar gaan doen zonder ervaring?'

'Ik heb mijn moeder het een keer zien doen. Ik weet de regels uit mijn hoofd.'

'Dat is een hele geruststelling,' zei ik sarcastisch.

'Ik ga de geest zo meteen oproepen. Het gevaarlijkste wat er kan gebeuren is dat je een verkeerde geest oproept en dat gebeurd alleen als je niet specifiek genoeg bent. Weet je zeker dat dat de goede naam was die in de krant stond?'

'Ja,' zei ik.

Hij stak zijn hand uit. Ik pakte hem aarzelend vast.

'Ik wil dat je niks zegt. Ik geef antwoord als de geest iets zegt,' zei hij. 'Disrescpecteer de geest niet, want wij zijn degene die zijn rust verstoren.'

'Dat was ik ook niet van plan.' We gingen binnen de cirkel staan. 'Moeten de lichten niet uit?'

'Je kijkt teveel films.' Hij sloot zijn ogen. 'Geesten kunnen weleens heimwee hebben naar een menselijk lichaam. Naar dingen die zijn niet kunnen omdat ze geen stoffelijk lichaam meer hebben.'

'Dus?'

Ian opende niet zin ogen toen hij antwoord gaf. 'Ik denk niet dat zo een geest sterk genoeg is om lichamen compleet over te nemen, maar hou voor de zekerheid je muur omhoog.'

Ik knikte.

'Moet ik mijn ogen ook sluiten?'