Otobüs Durağı / Texting

03:09

Yol boyunca sevgilimle arama giren Gece ile konuşup Meltem'in gönlünü alması için birkaç taktik verdim.

Gündüz bazılarına karşı çıksada bence çok güzel taktik vermiştim.

Gündüz: Miniğim,

Başladı bizim mesai.

Sey:Efendim sırık.

Ben miniksem o da sırık.

Gündüz: Arman buraya geliyor. Okulun bahçesindeki bir bankta yan yana oturuyorduk ve mesajlaşıyorduk. Yan yana otururken mesajlaşmamız saçma olsa da güzel oluyordu. Başımı kaldırıp karşıya baktım, gerçekten Arman geliyordu.

Yanımıza geldiğinde Gündüz telefonunu cebine yerleştirip kolunu belime sardı. Yavaş gel çocuk kıskançlık zirve yaptı herhalde.

"Gündüz sen iyi misin?" Bana baktığında bir şeylerin ters gittiğini anlamıştım. Bilmediğim bir şeyler vardı ve benden saklanıyordu.

"İyiyim," Arman başımızda dikilirken ona bakıp ne olduğunu sordum.

"Kim bu?" What dedin gülüm?

"Tanitim, bu senin türünden olan, cinsiyetine erkek dediğimiz bir insan."  Çok büyük buluş alkışa gerek yok. Gündüz ayağa kalkıp Arman'ın karşısında durdu.

"Ben Gündüz, neden sordun?" Su verin ortalık kızışıyor.

"Gündüz Efran, kuzenimin yanında ne işin var?" Olaya el atmam lazım.

"Pardon?" Arman bana baktığında ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım.

"Neden bununla berabersin?"  Ayağa kalkıp Gündüz'ün yanında durdum.

"Bu dediğin kişi benim hoşuma giden kişi oluyor." Evet hoşuma giden. Armanın yüzündeki ifadeye şaşkınlık eklenirken daha çok kızmış gibi duruyordu.

"Sey ben seni severken gerçekten sen bu şerefsizle mi berabersin?" Olaylar anlamadığım bir şekilde yavaş çekimde ilerliyor, Gündüz beni geriye çekip yumruğunu savurmasıyla Arman'ın burnu hakkın rahmetine kavuşuyor.

Ben yere akan kan damlalarına bakarken Arman neye uğradığına şaşırmıştı. Bahçedekiler başımıza toplanırken kolumdan tutulup çekilmemle Gündüzle kalabalıktan çıkıp hızlı adımlarla okula girdik.

Ne oluyordu?

"Gündüz,"

"Gündüz dur artık." Olduğu yerde durduğunda bana bakıp kolumu bıraktı.

"Kimse benim sevdiğim, aşık olduğum kızı sevemez. Ne demek seni seviyorum ulan? Sen kimsin ki sevebiliyorsun?" Gülme Sey, dudaklarım yukarıya doğru kıvrılırken gülmeye başladım.

"Sen niye gülüyorsun?" Ne yapim komiğime gitti.

"Hiç," daha çok gülmeye başladığımda kahkaha atmaya başladım. Olan çocuğun burnuna olmuştu.

"Niye gülüyorsun?" Oda gülmeye başladı.

"Gitti burnu." Beni belimden tutup kendine çekti. Koridorda kimse olmaması işine gelmişti galiba.

"Kimse seni benden daha çok sevemez. Tamam güzel yumruk atarım o ayrı ama ben seni seven şerefsiz bir insan değilim." Ona gülümseyip yanağına bir buse kondurdum.

"Hep sev olur mu? Çünkü benim hoşuma giden tek kişi sen olacaksın." Sırıtıyordu, sırıtıyordum.

"Eyvallah,"