Otobüs Durağı / Texting

03:07

Saatlerce sahil kenarında oturup konuştuk. Bazı şeyleri artık daha iyi anlamıştım. 

Gündüz'ün ilk mesaj atması Gece'nin sayesinde olmuş ama ondan sonra araması tamamen kendi fikriymiş. 

Ona neden böyle bir şey yaptığını sorduğumda artık dayanamadığını onu sevmesemde bilmemi istemiş. 

İkinci diğer konumuz bana yağmurlu günde yardım eden kişiye gelelim. Canımın yandığını görünce ilk o koşsada yine Gece müdahale etmiş. Kardeş mi düşman mı onu anlamış değilim. 

Ama bana şemsiyeyi getiren kişi Gündüz'müş. Puslu camlardan onu görememem tamamen benim suçumdu. İlk tanışmamız tamamen böyle gerçekleşmiş. 

Ve başka şeyleri daha konuşmak istesemde o istemedi. Vaktimizi bunlarla harcamak yerine daha güzel şeyler yaşamamızı istiyormuş. 

Kucağımda tuttuğum güller çok güzeldi ve nereden bulduğunu sorsamda asla söylemiyordu. 

"Sey," elleri saçlarımda dolanırken bukle bukle olan saçlarıma bakınıyordu. 

"Efendim." Bakışları gözlerime değince içim bir hoş oldu. 

"Seni çok seviyorum." Ani itiraflar ve boş bakan Sey. 

"Ellerin ellerimde, yanımdasın ve hiç gitmeni istemiyorum. Eğer bir gün ben yanında bulunmazsam hala seni sevdiğimi bil olur mu? Çünkü bu kalp, bu ruh seni sevdiğimin bir kanıtı." Duygusulandım şu an her an ağlayabilirim ama bir sorun var. 

"Döverim çocuk seni. Tamam iyi güzel konuşuyorsunda neden ayrılmaktan bahsediyorsun? Umut verip gideceksen oynama benimle."

Gözleri şaşırmasıyla büyürken benden bunu beklemediği aşikardı.

"Ben," dedi. Şokta kaldı bir şeyler alıp gelir birazdan. 

Kollarının belime demesiyle beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Bu hangi level ben bir şeyleri atladığımızı düşünüyorum. 

"Özür dilerim, saçmaladım." Yola gelmesini biliyor. 

"Güzel, bir daha bu konuyu açarsan sana annemin terliğini ağzının üzerine fırlatırım yönünü hiç şaşmadan hedefine ulaşır neye uğradığını şaşırırsın." Kahkaha attığında bende kendime gülmeye başladım. 

Seviyorum kendimi ve sanırım onu.