Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karşıma çıktığında seni sevdiğimi söylemem için..." Cevap veremedim çünkü verecek bir cevabım yoktu.
"İçin?"
"Kapatmam lazım." Ve telefonu yüzüne kapattım.
Durağa yaklaştığımızda dolmuştan inip okula doğru yürüdüm. Hava soğuktu, acele ederek okulun içine girip kantine indim. Elimdekileri kantinde çalışan Zeynep ablaya teslim edip birisinin gelip alacağını söyledim.
Kendime bir tane kahve alıp sınıfa çıktığımda karşımda beliren Cihanla ana avrat saydım, içimden tabii ki de.
"Önemli değil." Elimdeki bardağı masanın üzerine bırakıp yönümü Cihan'a döndüm.
"Dinliyorum." işi düşmese benimle uğraşmazdı. Eliyle yüzünü sıvazlayıp gözlerini kaçırdı.
"Gündüzle aranda ne var?" Sana ne.
"Seni ilgilendiren kısım?"
"Merak sadece."
"Merakını, laf cambazlığı yapma bana söyle ne diyeceksen."
Sınıfa giren Cem ile Kaan buraya bakınca Cihan yanımdan ayrılıp sınıftan çıktı. Bu çocuktan acayip işkillendim şu an.
Bardağımı alıp sırama geçtim, çantamı sıranın üzerine bırakıp Gece'ye kantine bıraktıklarımı alması için mesaj attım. Ders başladığında elime aldığım deftere bir şeyler çizmeye başladım.
Telefonum cebimde titriyordu ama ben bakmak yerine sınıf hocamız olan Gül hocanın anlattıklarına kulak verdim.
"Bir haftalık tatilinizde 12/A sınıfıyla ve sizin sınıfla yapılacak bir etkinlik var. Bu etkinlikte sadece sizin sınıf değil okul tarafında tüm sınıflar kendi aralarında ayrı ayrı etkinlik düzenliyecek. Bana düşen görev ise Doğu ekspresinde ayrılan rezervasyonlarınızı bildirmek oluyor." Herkes sevinirken ben ise mal mal etrafıma bakınıyordum.
"Ailelerininiz izni için Ayça arkadaşınız size kağıtları dağıtacak. Yapılacak olanı biliyorsunuz, grupta tüm ayrıntıları paylaşacağım."
Ayça kağıtları dağıttığında üzerinde yazanları okudum. Klasik izin kağıdı işte, fark eden bir şey yok. Tek sorun bir haftalık tatilin iki hafta sonra olması.
Okul bitti, eve geldim. Gece'nin gönderdiği mesajları okumadım ve şu an anneme yardım ediyordum.
"Anne, Elfida abla geleceği için bu kadar hazırlığı neden yapıyoruz? O da bizim aileden değil mi?"
"Yok, çağ dışı bir varlık o." Gülmek için dünyaya gelen ben gülemiyorum.
"Tövbe tövbe, bizim ailemizden evet ama oda benim bir kızım olduğu için bu kadar hazırlık yapıyoruz." Anam benim ya.
Önümdeki salatanın tuzunu atıp masanın üzerine bırakıp diğer işlerimi de hallettiğimde odama çıktım.
Telefonum çalıyordu ama ben telefonumu bulamıyorum.
