POLİS BEY! /TEXTİNG

26

Yaw artık bi yorum morum bir şey atın kendimi şizofren gibi hissediyorum. Yazıyorum yazıyorum da deliyim galiba, cevap yok.

---------

Polis Bey<3: Gel güzelim bana gelsen

Polis Bey<3: Doğruyu yanlışı bulsam.

Polis Bey<3: Ya da gönlüne asker gönderip.

Polis Bey<3: Barbar devletler kursam...

Polis Bey<3: Neredesin güzel gözlüm?

Polis Bey<3: Sensiz nefes alamıyorum. Çok çabuk hayatımın bir parçası oldun.

Polis Bey<3: Yediğimi anlamıyorum içtiğimin tadına varamıyorum, yaşarken ölüyor gibi hissediyorum. Yoksun, bulamıyorum. Çıldıracağım Öykü çıldırmak üzereyim!

Polis Bey<3: 1 haftadır ölüyorum sensiz. Sensizlik beni öldürecek teröristler değil.

Polis Bey<3: Ama seni bulacağım. Yemin ederim ki bulacağım. Canımdan çok sevdiğim vatanımın üstüne yemin ederim ki. Namus sözü hatta.

Polis Bey<3: Seni bulacağım güzelim. Lütfen dayan. Dayanabilmiş ol. Sen gidersen ben biterim.

Yanımda duran telefona mesaj atıyordum. Ona yazıyordum telefonu bendeydi. 1 haftadır yerin altını üstüne getirmiştim ama yoktu! Yoktu işte.

Şimdi ise kendi evimde Çağan ile birlikteydik. Bilgisayardan belki bir şeyleri ayarlayabileceğini söylemişti.

Kapım tıklanınca kısık bir sesle

-Gir.

Dedim. Giren Çağan değildi. Murat'tı. Titrek bir sesle.

-Komiserim biraz daha gelebilir miyim?

Baktığımda hazır oldaydı. Biz asker değildik ama saygıdan yapıyordu işte. Derin bir nefes aldım.

-Rahat! Gel aslanım. Gel.

-Komiserim yengeye dair bir şey bulduk. Bir orman yolunda.

Hemen ayağa kalktım. Orman mı? Birden kanımın donduğunu hissettim.

-Ne buldunuz?

Dedim yutkunup. Poşete sarılmış halde bir şeyi cebinden çıkarıp bana uzattı.

-Sanırım bir elbise parçası.

Gözlerimi açarak poşetteki elbise parçasını çıkarttım. Zaten rengi kana yakındı ama kan vardı. Bakılınca belli oluyordu. Partiye giderken giydiği elbiseydi... Beraber aldığımız elbise.

-Bu ne Murat ne bu?! Sen. Sen ne demeye çalışıyorsun ha? Öldü mü diyorsun lan sen gebertirim seni Murat!

Yakasından tuttum. Sarsmaya başlarken kapının açıldığını duydum. Çağan hemen araya girdi.

-Karan çekil! Ne yapıyorsun.

Daha fazla saldırmaya çalışınca Çağan itekledi daha çok. Okkalı bir yumruk çaktı ağzıma.

-Çağan kanlı bez var!

Gözlerimden yaşlar akmaya başladı yerde öylece dururken.

-Onu kurtaramadım Çağan! Lanet olsun. İğrenç bir adamım ben. Sevdiğini kurtaramayacak kadar beceriksin, şerefsiz.

Elimdeki bu lanet olası şeyi fırlattım gelişine. Çağan yere oturup omzuma destek verir bir şekilde vurdu.

-Bulacağız onu kardeşim. Sen böyle yaparsan olmaz. Güçlü olman lazım.