ခင်ခင်ပျိုရေ မမုန်းလိုက်နဲ့

အပိုင်း - ၁၉

"တို့မပြန်သေးဘူး"

"အဟွတ် ဟွတ်"

တိတ်ဆိတ်‌နေပြန်တဲ့မနက်ခင်းထမင်းစားဝိုင်းမှာ ရုတ်တရက်ကြီးပြောချလာတဲ့ မမရေချယ်ရဲ့စကားကြောင့် အနားကခင်ခင်ပျိုတစ်ယောက် ကော်ဖီသီးလေသည်။

နွယ်ကတော့ ရေချယ်ကိုမကြည်ကြည့် ကြည့်ရင်း
လက်ကိုင်ပဝါကိုင်ကာ ပေရေနေတဲ့ခင်ခင်ပျို့နှုတ်ခမ်းကို
သုတ်ပေးလေသည်။

ခင်ခင်ပျိုမှာတော့ အခုရက်ပိုင်းမမနွယ်ရဲ့ဂရုစိုက်မှုကိုအခွင့်ထူးခံလူတန်းစားတစ်ယောက်လိုမျိုး ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူလေသည်။

"ဒီအကြောင်းကိုမနေ့ကပြောပြီးပြီထင်တယ်"

"ဒီနေ့ ထပ်ပြောတယ်မဟုတ်လား"

နွယ်တစ်ယောက် မနိုင်သည့်ရေချယ်ကိုအဖတ်လုပ်ပြီး
စကားနိုင်လုဖို့စိတ်ကူးမရှိချေ။ နွယ်လက်ခံနိုင်သရွေ့တော့ ရေချယ့်အလိုကျပင်။

"နွယ် တို့ကားလိုလို့ ငှားပါ"

နွယ်သည် ဘာမျှမငြင်း စားပွဲပေါ်က ကားသော့ကို ရေချယ့်လက်ထဲထည့်ပေးရန်ပြင်သည်။

မမရေချယ်ကိုအလိုမလိုက်နိုင်သည့် ခင်ခင်ပျိုကတော့
မမ‌ရေချယ်လက်ထဲရောက်ခါနီးသော့ကိုကြားမှဖြတ်ယူသည်။

"မမနွယ်ကျောင်းသွားဖို့လိုပါတယ်"

"တို့လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် အရင်တုန်းကလည်းကြိုပို့နေကျပဲ"

ခင်ခင်ပျိုတစ်ယောက် လက်ထဲမှသော့ကိုလုယူခံလိုက်ရပြီး ဒေါသဖြင့်သာ ကျောင်းသို့သွားရန်ပြင်ရတော့သည်။

တစ်မနက်လုံးအလိုမကျဖြစ်စရာများဖြင့်သာကြုံရသည့်
ခင်ခင်ပျိုသည် ကျောင်းတွင်တော့ အတော့်ကိုစိတ်ချမ်းသာစရာများကြုံရလေသည်။

ခင်ခင်ပျိုတို့ကိုစာသင်သည့်ဆရာမမအားသဖြင့် မမနွယ်သည် ခင်ခင်ပျိုတို့အခန်းကို အစားထိုးဆရာမအဖြစ်ရောက်လာသည်မဟုတ်လား။

ဒါဟာ ဝမ်းသာစရာပင် မမနွယ်ရဲ့စာသင်သည့်ပုံစံကို
ခင်ခင်ပျိုတစ်ယောက်သဘောကျစွာငေးရင်း စာသင်ရသည်ကိုဘဝတွင်ပထမဆုံးသဘောကျနေသည်။