MY DEAR ENEMY | Levi Ackerman +18

-XVIII-

⚜️
Görüşme
⚜️

Güçlü olan herkes ilk adımdan kesmemiştir kırmızı kurdelesini. Hayat, güç denilen o dayanıklılığı birisine bahşetmeden evvel en çok o kişiyi ezmiştir. Kaburgaları ciğerlerine batıp, orayı delip geçecek gibi hıçkıra hıçkıra ağlamıştır defalarca.
Nefesi ciğerlerine girebilse de dışarıya çıkamamış, adeta oksijenler arasında boğmuştur ruhunu.

Sonra zorluk denilen her şeyin arasında yaşamayı öğrenirsiniz.

Ve daha da ilerisi, zorluğu bizzat kendiniz yaparsınız.

Ya hep gülerek maskelersiniz bunu ya da hiç gülmeyerek. Öyle ki, insanlar hangi anda mutlusunuz hangi anda üzgünsünüz onu bile anlamazlar.

Kaçamadığınız şeylerden zevk almaya bakarsınız. Bakamadığınız şeyler ise sanki hiçbir zaman yörüngenize girmemiş gibi olur.

Yani bir şekilde, gizlenirsiniz.

Önümdeki bu dosyalar ve fotoğraflar, hayatın bana öğrettiği bu dersi sil baştan ezberletmişti yeniden. Acı çeken anılarımın ağzını bağlasam bile mırıltılı zihnimi bulandırıyordu.

"Ne düşünüyorsun?" diye sordu karşımdaki adam. Biraz evvel kendime hatırlattığım mimiklerden arınma durumu onun da kendine yamalattığı bir yaraydı diye düşünemden edemiyordum.

"Zeke'nin artık yok olması gerek," sakin ve kararlı bir şekilde cevapladım onu. Kağıtları masaya bıraktığımda, "Kenny ile görüşmeniz nasıl geçti?" şeklinde bu kez ben sordum.

Fincandan tüten dumanlara rağmen bir yudum alıp, belli belirsiz çattığı kaşlarıyla cam duvardan dışarıya bakındı. "Bizzat isim vermiyor. Ama Zeke ile işbirliği halinde olduğu açıkça ortada."

"Kenny gücü çok seviyor. Ama daha çok parayı seviyor gibi."

"Son yıllarda öyle."

"Bu bir bakıma bizim işimize gelebilecek durum."

Göz ucuyla bana baktıktan hemen sonra yine camdan dışarıya taşıdığı bakışlarıyla bunu nasıl yapacağımızı sordu. Fincanı üstten tutan parmakları, porselenin köşesinde düzenli bir ritim tutmaya başladığında, yağan yağmurun yankılanan sesine eşlik ediyor gibiydi.

"Rekabetin farkında olduğumuzu anlamadan önce servetimizle onu etkilemeliyiz."

"Servetimizle?" Bir kez daha baktı bana.

Gülüp, geriye yaslandığımda, benim için ayrılan fincanı aldım elime. Evi sıcak olmasına rağmen üşüdüğümü hissediyordum. Sıcak yeşil çay, dudaklarımdan içeriye dolduğunda garip bir huzur yayıldı içime. "Bir haftadır buradayım. Ve bence artık tamamen ortaya çıkma zamanımız geldi Ackerman."

Bedenini tamamen bana çevirdi. Siyah, boğazlı kazağı üzerindeki kolyesi, öne doğru eğildiğinde boşlukta sallanmaya başladı. "Ne var aklında."

"Ackemanlar arasında ne kadar güç ve söz sahibi olduğunu herkes çok iyi biliyor. Özellikle Zoe ve kuzenin Mikasa'nın da seninle oluşu, yeraltına sarsıcı bir saygınlık yargısı bırakıyor. Ve ben de. Artı olarak Eren ve Jean'le birlikte tehlike arz ediyorum. Özellikle Kirschtein ailesinin arkamızdaki soylu gücü, bize karşı yaklaşımları düşündürüyor."