Tokyo卍Revengers • FEELS •

𝟸𝟼. ᴍᴏᴠᴇ ᴏɴ

𝘐 𝘤𝘢𝘯 𝘴𝘦𝘦 𝘮𝘺 𝘴𝘸𝘦𝘦𝘵 𝘣𝘰𝘺 𝘴𝘸𝘢𝘺𝘪𝘯𝘨
𝘏𝘦'𝘴 𝘤𝘳𝘢𝘻𝘺, 𝘤𝘶𝘣𝘢𝘯𝘰 𝘤𝘰𝘮𝘰 𝘺𝘰, 𝘭𝘢-𝘭𝘢
𝘖𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘣𝘢𝘭𝘤𝘰𝘯𝘺 𝘢𝘯𝘥 𝘐'𝘮 𝘴𝘢𝘺𝘪𝘯𝘨
𝘔𝘰𝘷𝘦 𝘣𝘢𝘣𝘺, 𝘮𝘰𝘷𝘦 𝘣𝘢𝘣𝘺, 𝘐'𝘮 𝘪𝘯 𝘭𝘰𝘷𝘦

.

.

Bu akşam yine dışarıdaydınız. Seni asla salmayan çoçukla birlikte.

Adını söylememe gerek var mı? Tabii ki Hanma Shuji.

Bu akşam seni kendi bölgesinde (Shinjiku) gezdirmeyi teklif etti ve yapacak daha iyi bir şeyin olmadığı için kabul ettin.

Akşam vakti şehrin işıkları çok güzel gözüküyordu. Ama seni yanına almış şehir merkezinden uzak bir yere götürüyordu.

Yol boyunca çok konuşmadınız. Sana rastgele şeyler sordu ve kısa cevaplar vermekle yetindin.

Sonunda küçük tepe gibi görünen yere vardığınızda önünde durdu.

"Tamam, vardık"

Soru dolu gözlerle ona baktın

"Burası neresi?"

"Şehrin en manzaralı ve en az bilinen yeri"

Eliyle ileriyi işaret etti.

Az önünüzde duran balkon gibi yere yürüdün. Korkuluklardan aşağı hafif işıklarla dolu şehir manzarasıydı. Ağaçlıklar, parklar ve rengarenk binalar görünüyordu.

Gökyüzü temiz ve hafif bulutluydu. Ortama daha güzel hava katıyordu.

Hanma yanına yanaştı ve korkuluklara yaslandı.

"Eee sence nasıl?"

Sana bakarak sordu

"Burayı nasıl buldun?"

"Tesadüfen"

Gözlerini manzaradan ayırmadan konuşuyordun. Yalan yok, büyüleyiciydi.

"Güzel görünüyor"

Hala manzaraya bakarak söyledin.

Hanma gözlerini senden ayırmayarak karşılık verdi.

"Evet, çok güzel gözüküyor"

Kıkırtı sesini duyduğunda ona döndün.

"Neyi kast ediyorsun?"

"Sen neyi kast ettin?"

"Manzarayı"

Şimdi yüzünü senden manzaraya çevirdi.

"Hıhım, bende kendi manzaramı kastettim"

Ukala diye geçirdin içinden. Ama gülemedende edemedin.

Biraz daha burda takıldıktan sonra yavaştan aşağıya, şehre inme kararı aldınız.

Ordan ayrılmadan önce Hanma sana ne zaman istersen buraya gelebileceğini söyledi.

Onunla yada yalnız başına.

Sakince şehrin karanlık sokaklarıyla dolaşıyordunuz. Merakına yenilip sessizliği bozdun.

"Burası neresi?"

O kadar fazla sokaktan geçmiş ve kimsenin yaşam belirtisi vermediği az ışıklı sokağa girmiştiniz.

"Bizim mahallemizin yakınları"

Neden buraya geldiğinizi kendi kendine sorguladığın sırada, Hanma aniden durdu.

"Tanışın hadi"